Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/48

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Bagaż, fr., rz. m., pakunek rzeczy, tłomoki, walizy, torby wzięte z sobą w drogę; ruchomości, sprzęty, rzeczy wojskowe w czasie pochodu.

Bagienko, rz. n., zdr. od Bagno.

Bagiennica, zepsute wyziewy wydobywające się z miejscowości błotnych; febra błotna, malarja.

Bagienny, wypływający, pochodzący z bagna, błotny (wyziew, gaz), bagnisty. B-na gorączka = malaryczna.

Bagnet, fr., rodzaj sztyletu osadzonego na końcu karabina (fig).

Bagnetsztanga, pręt żelazny z rączką, za pokręceniem jej zamykający okno (fig.).

Bagnisko, p. Bagno.

Bagnisty, błotnisty, pełen bagien.

Bagno, Bagnisko, rz. n., błoto, trzęsawisko; muł, szlam; roślina z rodziny wrzosowatych (fig.); przen. — brudy życiowe.

Baibardzo, p. Bajbardzo.

Baj, rz. m., bajarz, pleciuch, gaduła.

Baja, bajka.

Baja, nm., gatunek sukna lub barchanu grubego, miękkiego i kosmatego.

Bajać, mówić bajki, pleść; opowiadać; zmyślać, kłamać.

Bajadera, port., rz. ż., tancerka i śpiewaczka hinduska.

Bajarz, opowiadający bajki; żart. autor nieprawdopodobnych opowiadań, bajek; pleciuga.

Bajbardzo! (ba i bardzo), rz. ndm., ladaco, byleco, nic; mieć kogo za B-o = mieć kogo za nic.

Bajca, rz. ż., p. Bejca.

Bajda, rz. ż., bajka, baśń, nieprawda, duby smalone.

Bajdak, Bajdas, rodzaj statku wodnego bez dachu.

Bajdurzyć, pleść brednie, paplać od rzeczy, ględzić.

Bajeczny, pełen baśni, zmyślony, nieprawdziwy; przedhistoryczny, niepewny; przen. — niesłychany, wyjątkowy, niezwykły.

Bajęda, bajda, bajka, bajanie.

Bajka, rz. ż., rodzaj poezji dydaktycznej, w której alegorja gra główną rolę; fabuła, treść; opowiadanie zmyślone, fałsz, wymysł, fakt nieprawdziwy.

Bajkopisarstwo, rz. n., sztuka pisania bajek; dział literatury obejmujący bajki.

Bajkopisarz, Bajkopis, autor bajek.

Bajońskie sumy, p. Suma.

Bajor, p. Bajura.

Bajorek, struna okręcona drucikiem metalowym; nitka lub drucik metalowy skręcony do ozdób szmuklerskich.

Bajroniczny, właściwy Bajronowi; przen. — posępny, ponury, melancholiczny; demoniczny; sarkastyczny.

Bajronista, rz. m., zwolennik lub naśladowca Bajrona; przen. — człowiek rozczarowany i zniechęcony do życia.

Bajronistyczny, p. Bajroniczny.

Bajronizm, kierunek w poezji bajroniczny; duch, charakter utworu bajroniczny; nastrój ducha bajroniczny.

Bajronizować, naśladować Bajrona; zagłębiać się w nastroju ducha bajronicznym; pisać (tworzyć) w duchu Bajrona, bajronicznie.

Bajronowski, p. Bajroniczny.

Bajroński, p. Bajroniczny.

Bajtała, rz. m., gwar., niedołęga, niedojda, niezdara.

Bajtlować, gwar. pytlować, du-