h. ś., brzydzić się, mieć wstręt, wstydzić się.
Hyl (-u), miejsce wzniesione, odkryte dla wiatrów, wydma, pustkowie; zawada.
Hymen, gr., (mit. bożek małżeństwa); przen., wesele, małżeństwo (rozkosze h-u); błona dziewicza.
Hymn, gr., wzniosła pieśń religijna, chwale boskiej poświęcona; pieśń uwielbienia; h. narodowy = pieśń narodowa, patrjotyczna.
Hymnista, gr., śpiewak hymnów.
Hymnologja, gr., historja śpiewu kościelnego; literatura pieśni nabożnych, kościelnych.
Hymnopis, autor hymnów.
Hypostyl, gr., kryty krużganek, kryta kolumnada.
Hyr, Chyr, węg., głos, echo, wieść, pogłoska; rozgłos.
Hyrny, dumny, pyszny, zarozumiały; kapryśny, bogaty; znany, honorowy.
Hys, Chys, duńsk. flis., wiatr, bijący prosto w żagle, wiatr pomyślny; przen., pod dobrym h-em płynąć = mieć powodzenie w czym.
Hysować, Hycować, duńsk., podnosić żagle.
Hyz, pole otwarte, miejsce wyrąbane.
Hyzop — p. Hizop.
Hyżo — p. Chyżo.
I, samogłoska, 9-ta litera alfabetu; znak miękczenia poprzedniej spółgłoski (np. ciało = ćało, siwy = śiwy); na początku wyrazów = ji (np. igła = jigła).
I, spój., przys., łączący wyrazy i zdania; = także (i ja nie); = nawet (i słyszeć nie chce; = wciąż (gada i gada bez końca); i — i = równie, niemniej jak (i tu i tam); z zapytaniem = więc (i cóż?).
I, wykrz. wyrażający niechęć: i! daj mi pokój!
Iberys, ubiorek, rośl. ogrodowa z rodz. krzyżowych, używana na obwódki klombów.
Ibidem, łć., tamże.
Ibis, 
gr., ptak podkasały, czaplowaty, żyjący w Afryce północnej (fig.).
Iblis — p. Eblis.
Ibsenista, zwolennik poglądów społecz. i filoz. pisarza norwes. Ibsena a. wielbiciel jego dramatów.
I. C., skr., Jezus Chrystus.
Ichmościanka, jejmościanka, imościanka.
Ichmość, nieod. lm. od Jegomość i Jejmość: Ichmość państwo.
Ichneumon, gr., szczur Faraona, zwierzę ssące drapieżne, pochodzące z rodziny łasz (fig.).
Ichnografja, gr., sztuka kreślenia planów.
Ichtjofag, gr., człowiek, żywiący się tylko rybami.
Ichtjografja, gr., opisanie ryb.
Ichtjol, gr., związek amonjakalny, otrzymywany przez suchą dystylację kopalnych pozostałości ryb morskich.
Ichtjolit, gr., skamieniałość (kopalna), ryby przedpotopowej.
lchtjolitologja, gr., opisanie skamieniałości rybich.
Ichtjolog, gr., uczony znawca ryb, opisujący ryby.
Ichtjologja, gr., nauka o rybach.
