Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/446

 Hu! la la! okrzyk myśliwski przy dopędzaniu zwierza.

 Hulaszczy, Hulacki, hulający, lubiący hulać, wesoło żyjący, rozpustny.

 Huligan, Chuligan, uczestnik szajki łupieżców ulicznych, rozbójnik; pogardl., przen., człowiek skrajnie konserwatywnych zasad, zacofaniec.

 Hulknąć, ukr., wskoczyć, chlusnąć, buchnąć.

 Hultaić, h. ś., ukr., stawać się hultajem, żyć po hultajsku; próżnować, łajdaczyć ś., łotrować ś.

 Hultaj, ukr., człowiek bezrolny, włóczęga, tułacz; próżniak, leniuch, leniwiec; zalotnik, bałamut; łajdak, nicpoń, wisus, huncwot, łotr, nic dobrego, ladaco; nm., holkel, zetknięcie ś. dwóch płaszczyzn dachu, gdzie jest rynna; rynna w dachach łamanych.

 Hultajka, ukr., kobieta ladaco, łajdaczka, nierządnica; życie hultajskie, rozwiązłe.

 Hultajski, ukr., łajdacki, nierządny; próżniaczy; rozwiązły, szelmowski; bigos h., gatunek bigosu z różnych mięsiw; po h-u = tak jak robią hultaje; h-a trójka = trzech hultajów razem hultających się, wesoła kompanijka.

 Hultajstwo, ukr., życie hultajskie; próżniactwo; nierząd, łajdactwo; zbior., hultaje, hałastra.

 Hułan, tat. — p. Ułan.

 Hum! wykrz., wyrażający zadziwienie, powątpiewanie, namysł.

 Humanista, łć., człowiek wykształcony wszechstronnie na podstawach klasycyzmu; przyjaciel ludzi, ludzkości, filantrop; ludzki, popularny; uczony, filolog, gramatyk.

 Humanistyczny, łć., przym. od Humanizm; studja h-e, wymagające dokładnej znajomości języków starożytnych.

 Humanitarność, łć., usposobienie, mające na względzie dobro ludzkie, miłość ludzkości, ludzkie postępowanie, dodatnie przymioty człowieka; ludzkość (w przeciwieństwie do zwierzęcości, brutalności).

 Humanitarny, łć., ludzki, mający na względzie dobro ludzkie, z miłości dla ludzi; h-e nauki, zajmujące się umysłową stroną człowieka, dotyczące głównie człowieka: etyka, estetyka, filozofja, ekonomja społeczna.

 Humanitaryzm, łć., dążenie do humanitarności w kierunku filozoficznym; kierunek komunistyczny.

 Humanizm, łć., kierunek wychowania i kształcenia, opierający ś. na literaturze starożytnych Greków i Rzymian i dążący do wyswobodzenia umysłu ludzkiego z więzów dogmatów i formułek.

 Humanizować, łć., czynić ludzkim, uczłowieczać, uobyczajniać; h-na ospa, szczepionka ospy, zaczerpnięta z człowieka dla zaszczepienia jej na innym człowieku.

 Humanjora, łć., blp., to, co uszlachetnia człowieka; nauki wyzwolone, szczególnie filologiczne.

 Humbug, ang., kłamstwo, podane w takiej formie, iż zwodzi łatwo wielu łatwowiernych; wielkie kłamstwo, w celu reklamy; szarlatanerja.

 Humerał, łć., naramiennik, biała chusta, którą kapłan okrywa szyję i ramiona podczas Mszy św.

 Humor, łć., wilgoć, soki w ciele ludzkim, limfa; przen., usposobienie, nastrój ducha (zły, dobry h.); wesoły pogląd na świat; wesołość, fantazja (mieć h. = być wesołym; stracić na h-rze = posmutnieć, być w różowym h-rze = być bardzo wesołym, dowcipnym, być podchmielonym); dobroduszna żartobliwość z lekką