Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/310

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

wiadanie alegoryczne; rzecz, zdarzenie służące za osnowę utworu literackiego; plotka.

Facecja, łć., koncept, dowcip, żart; opowiadanie krótkie dowcipne, pełne humoru, dykteryjka, fraszka; zdr. Facecyjka.

Facecjonista, łć., lubiący mówić facecje, żartowniś, koncepcista, dowcipniś.

Facet, łć., lekceważąca nazwa mężczyzny, szczególnie młodego eleganta; osobistość nieszczególna, ktoś.

Facetka, łć., dziewczyna lekka, nieosobliwej opinji.

Facetować, fr., szlifować drogie kamienie; zadawać szyku, stroić się.

Fach, nm., rodzaj zatrudnienia, zajęcie specjalne, zawód, specjalność, proceder, profesja, rzemiosło (biegły w swoim fachu); mieć f. w ręku = znać jakie rzemiosło; przegroda, przedział (f. w ławce szkolnej, w skrzynce drukarskiej).

Fachman, nm., p. Fachowiec.

Fachowiec, nm., człowiek fachowo wykształcony, mający fach w ręku, obeznany z zawodem, zawodowiec, specjalista w pewnej gałęzi zajęcia, procederzysta.

Fachowość, znajomość fachu, wykształcenie fachowe.

Fachowy, przym. od Fach; tyczący ś. jakiego fachu; zawodowy, specjalny w jakim kierunku zajęcia; mający fach, uzdolniony, biegły w pewnym fachu.

Facjata, wł., środkowa część przedniej ściany domu, wychodząca ponad dach; żart. twarz, oblicze, osoba śmieszna, człowiek nieosobliwy.

Facjatka, wł., poddasze, izba na poddaszu (fig.).

Facjenda, wł., zamiana, handel zamienny, tranzakcja, spekulacja; szacherka, frymark, afera.

Facjendować, wł., handlować, spekulować, zamieniać.

Facolety, wł., coś wiszącego jako ozdoba, strzęp wiszący przy ubraniu kobiecym.

Faeton, gr., lekki powóz otwarty bez drzwiczek (fig.); rodzina ptaków podkasałych bocianowatych rudlonogich (f.).

Fafka, nm., kowadełko okrągłe do wykuwania i gładzenia.

Fafoł, strzęp, facolet, chwast wiszący buchasto; ochłap; fatałaszek, gałganek, męt, zgręz, nieczystość.

Fafuła, Fafulski, człowiek do niczego, safanduła, niedołęga, gamajda, niezdara.

Fagas, żart. lokaj, służący, posługacz; pogardl. kelner, garson; lizus, pochlebca.

Fagasować, służyć, posługiwać.

Fagasowstwo, służalstwo.

Fagiedeniczny, gr., żrący, zgorzelinowy, gangrenowaty.

Fagocista, wł., grający na fagocie.

Fagocytoza, gr., zdrowotna działalność fagocytów.

Fagocyty, gr., ciałka krwi, zwalczające jady przez organizm utworzone lub weń wszczepione.

Fagot, wł., instrument muzyczny dęty o dźwięku nosowym podobny do fletu (fig.); żart. fagas, sługus, usługujący.

Faja, nm., zgr. od Fajka; żart. człowiek ociężały, niedołężny, fuszer, fafuła, ciemięga, safanduła, fujara, rura.

Fajans, fr., rodzaj glinki, do wyrobu różnych naczyń; w lm., zbior, naczynia z tej glinki.