Dylatoryjny, dotyczący dylacji (wniosek d.).
Dyląż, chrząszcz czteroczłonkowy, długorogi (fig.).
Dylemat, gr., dwojaki wniosek, wybór między dwoma zdaniami sprzecznemi, przypuszczenie dwojakie, alternatywa.
Dyletancki, wł., przym. od Dyletant; po d-u = jak dyletant.
Dyletant, wł., miłośnik jakiej sztuki a. nauki, oddający jej się z amatorstwa; powierzchowny znawca, samouk bez systematycznego wykształcenia, amator.
Dyletantyzm, wł., lubowanie ś. w sztuce a. nauce bez wyłącznego oddania ś. jej, traktowanie sztuki a. nauki po amatorsku, bez należytej biegłości a. wiedzy; kierunek filozoficzno-literacki, polegający na dobrodusznym sceptycyzmie, wypowiadanym błyskotliwie, artystycznie.
Dyliżans, fr., omnibus pocztowy, kurjerka, karetka pocztowa, sztajnkelerka (fig.).
Dylogja, gr., dwuznacznik, ekwiwok, podwójne wnioskowanie.
Dylować, nm., podkładać dyle, wykładać dylami.
Dylowany, zrobiony z desek.
Dylucja, łć., rozcieńczenie.
Dylucydacja, łć., wyjaśnienie, wyświetlenie.
Dyluwjalny, łć., przym. od Dyluwjum; napływowy, powstały z napływu, z nawodnienia (w tym okresie pojawił się człowiek).
Dyluwjum, łć., nieod., pokład skał napływowych a. osadowych czwartorzędowych starszych, składający ś. z gliny, mułu, piasku, żwiru, wapna i głazów.
Dym (-u), zdr. Dymek, mieszanina gazów z cząsteczkami węgla i popiołu, wznosząca ś. przy niezupełnem spalaniu ciał (fig.); przedział w kominie (komin o czterech d-ach); puścić co z d-em, spalić, podpalić, pójść z d-em = rozwiać ś., zniknąć, zniszczeć, zmarnować się; jak w d. = obcesowo, wprost, bez ceremonji; przen., d. = chata (z kominem), dom: płacić od d-u; przen. d. pochwał = odurzanie pochwałami, ułudne słówka; d. a. d-y = fumy, fantazje pańskie, duma, próżność; urojenie, omamienie; blaga, oszukaństwo.
Dym, skr. dymisjonowany (ob.).
Dyma, Dymka, tur., gatunek tkaniny bawełnianej a. bawełniano-lnianej.
Dymacz, prow., żart., gracz, który długo myśli, zanim rzuci kartę albo zanim zrobi posunięcie; przyglądający ś. grze w karty a. w szachy; galernik, kibic; myśliwy.
Dymaczka, mieszek kowalski; ręczny mieszek do dmuchania.
Dymać, poruszać miechem dla wytworzenia wiatru; dąć, dmuchać miechem; gmin., pędzić, lecieć, biec szybko, ruszać, uciekać; gmin., mozolnie pracować; prow., mozolić ś. nad każdym zwrotem gry; przyglądać ś. przebiegowi gry, kibicować.
Dymarka, piec mały, w którym rudę topią, fryszerka chata kurna t. j. bez komina.
Dymek — p. Dym; zapach wina starego, bukiet; w myśl., pot a. zapach, który z siebie wydają ptaki.
Dymensja, łć., wymiar, pomiar, odstęp, przedział.
Dymiący, który dymi (piec); dymiący kwas, roztwór kwasu bardzo stężony.
