Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/240

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Dumieć, dziwić ś., wprawiać w podziw, zdumiewać.

Dumka, utwór muzyczny smętny, oparty na melodjach ukraińskich.

Dumnieć, stawać ś. dumnym, ambitnieć.

Dumny, pełen poczucia własnej godności; pyszny, pyszałkowaty, wyniosły, nadęty, hardy, butny, zarozumiały, chełpliwy; ambitny, wspaniały, imponujący (budynek, szczyt a. łańcuch gór i t. p.); d. z czego = chełpiący ś., szczycący ś. czym.

Dunaj, przen., rzeka wielka, odległa, nieznana (za siódmym Dunajem).

Dunąć, zadąć, dmuchnąć, zawiać; — p. czmychnąć, drapnąć, zemknąć; drapnąć, uciekać, zmykać.

Dunderp. Donder.

Dunderowaćp. Donderować.

Dunst a. Donst, nm., śrót najdrobniejszy, używany na małe ptaszki, brok; w piek., miał mączny; wyziew z ciała palącego się, czad, swąd.

Duny, blp., nm., wały piasku wzdłuż wybrzeży morskich, ławice, wydmy piaszczyste.

Duńczyk, mieszkaniec Danji; duży pies rasy duńskiej.

Duńska rękawiczka, z delikatnej skóry, obróconej gładką stroną wewnątrz.

Duodec, Duodecym, łć., nieod., format książki, dwunastka (arkusz złożony na dwanaście kartek).

Duodecyma, łć., odległość dwunastustopniowa pomiędzy tonami; dwunasty ton, licząc w górę.

Dupel, Duplap. Dziupla.

Dupla, łć., ilość podwójna.

Duplika, łć., odpowiedź pozywającego na replikę pozwanego.

Duplikat łć., a. Dublet, drugi egzemplarz czego, odpis.

Duplikator, łć., przyrząd elektryczny, służący do wykazania bardzo słabych ilości elektryczności.

Dur, odurzenie, nieprzytomność; szał, obłęd; środek odurzający, trucizna; p. Durzyca.

Dur, nieod. (gama a. tonacja), twarda, majorowa, o tercji wielkiej, złożonej z dwu całych tonów.

Durancjap. Dorancja.

Dureń, głupiec, kiep, błazen, cymbał, bałwan; rodzaj gry w karty, bałamut.

Durham, ang., odmiana wołu angielskiego; wół takiej odmiany.

Durnica, forma ż. od Dureń, kobieta głupia, błaźnica; bzdurstwo, gadanina czcza; roślina z rodziny traw: kąkolnica, rajgras angielski (fig.).

Durnieć, głupieć; stawać ś. zuchwałym.

Durno, próżno, daremnie.

Durnowaty, Durnawy, głupowaty.

Durny, głupi, głupkowaty.

Durszlak, nm., przetak metalowy, duża łyżka dziurkowana do szumowania i odcedzania (fig.).

Durzyca, Dur, tyfus, choroba gorączkowa zakaźna, ostra.

Durzyciel, ten, co kogoś durzy, łudziciel, zwodziciel, bałamut, blagier, oszust.

Durzyć, łudzić, tumanić, zwodzić, zawracać głowę, mamić, bałamucić; d. ś., łudzić ś., zwodzić ś.; d. ś. w kim = kochać ś., zawracać sobie kim głowę.

Duser, fr., komplement, słodkie słówko, pochlebne słówko; wynagrodzenie za przysługę, datek pieniężny, łapówka.