Dudnić, wydawać odgłos przytłumiony, huczeć; iron., grać na fortepianie zapamiętale i mocno, bębnić.
Dudu: ani d. = ani trochę, nic zupełnie, ani słówka, cicho, ani mrumru (o długu to on ani d.): du, du, du! naśladowanie dźwięku instrumentu (trąby, bębna).
Duduś, Dudeczek, zdr. od Dudek, mały dzieciak jeszcze głupiutki.
Duelista, fr., pojedynkujący ś. często, pojedynkowicz.
Duenia — p. Dogiena.
Duet, zdr. Duecik, wł., śpiew na dwa głosy, dwugłos, dwuśpiew; muzyka na dwóch instrumentach; utwór muzyczny na dwa głosy a. instrumenty.
Duetino, wł., krótki, łatwy duet.
Dufać — p. ufać.
Dufność, ufność, zaufanie.
Dufny, ufny, zarozumiały; smutny.
Duga, nm., dźwignia ciesielska i górnicza; d. a. duha, ros., kabłąk nad chomątem w uprzęży jednokonnej.
Dugować, nm., podważać dugą, podnosić za pomocą naciskania drąga: d. a. dygować, dźwigać co z wysiłkiem.
Duk, fr., zdr. Duczek, książę; rodzaj gołębnika w postaci skrzynki, przybitej do ściany.
Dukacik, łć., zool., rodzaj motyla dziennego barwy żółtej.
Dukać, powtarzać ustawicznie wciąż to samo, skrzeczeć; d. a. dukwieć, mozolić ś., ślęczeć, dulczeć nad czym; p. Dukwieć.
Dukat, zdr. Dukacik, Dukatek, Duś, łć., dawny pieniądz złoty = 18 złp., czerwieniec, cząty, czerwony złoty; waga handlowa, podług której jubilerzy i złotnicy szacują wyroby.
Dukatowe złoto = złoto 84 próby (dukatowej).
Dukla, małe zagłębienie w ziemi, podobne do studni.
Duknąć, nied. Dukać, zaskrzeczeć, rechotać (o żabach).
Dukt, łć., droga przez las prosto wycięta; linja graniczna, przeprowadzona z wyroku sądowego; mały szyb w kopalni, pinga; droga postępowaniu.
Duktor, łć., przewodnik, wódz, i dowódca.
Dukwiarstwo, drobiazgowość, pedanterja.
Dukwieć — p. Dukać; ślęczeć nad czem, przesiadywać fałdów.
Dulcynea, Dulcynela, kochanka, bohdanka, pani czyjego serca.
Dulczeć, Dulczyć, ślęczyć, dukać, dukwieć, mozolnie i ustawicznie nad czym pracować.
Dulja, gr., cześć oddawana przez katolików anodom i świętym.
Duljet, fr., kaftanik jedwabny watowany.
Dulka, nm., podparcie dla wiosła: dwa kołki, osadzone pionowo i połączone częścią poziomą, między któremi osadza ś. wiosło (fig.).
Duma, buta, pycha, zarozumiałość, nadętość, hardość, wyniosłość; poczucie osobistej godności, ambicja; chluba, chwała, zaszczyt, ozdoba; zaduma, dumanie, marzenie, rozmyślanie, medytowanie; d. w Rosji: zgromadzenie prawodawcze z posłów obieralnych; d. a. dumka, smętna pieśń, tem rożna od ballady, romanzy a. elegji, że ma znamiona utworu słowiańskiego.
Dumać o czym a. nad czym, myśleć o czym w zadumaniu, rozpamiętywać co, medytować, marzyć, roić, zamyślać się.
Dumanie, rz. od Dumać, rozmyślanie, marzenie, tęskne myśli.
