Dera (zdr. Derka), tur., kilim, przykrycie na konia, koc.
Deranżować, fr., przeszkadzać, żenować, krepować; d. ś., krępować ś., żenować ś., ceremonjować ś.
Derdać, Dyrdać, w Derdy albo w Dyrdy biec = biec żwawo, prędko drobnym krokiem.
Derelikcja, łć., porzucenie, opuszczenie, zaniedbanie.
Dereniak, miód sycony na jagodach dereniowych.
Dereniowate rośliny, rodzina roślin kwiatowych dwuliścieniowych.
Dereniówka, nalewka dereniowa.
Dereń, krzew z rodziny dereniowatych o kwiatach żółtych, owocach czerwonych, jadalnych (fig.).
Deresz, węg., koń maści pstrej, siwowatej; wino słabe, lura, cienkusz; stołek, na którym kładą mającego otrzymać chłostę.
Dereszowaty, węg., siwawy, szpakowaty.
Derkacz — p. Chróściel.
Derkać, wydawać głos taki, jak derkacz.
Dermatoid, gr., materjał sztucznie wyrabiany, zastępujący skórę.
Dermatologja, gr., nauka o chorobach skórnych.
Dermatyna, gr., materiał sztucznie otrzymany, zastępujący gutaperkę i kauczuk.
Dermoplastyka, gr., sztuka wypychania zwierząt.
Derogacja, łć., częściowe uchylenie wyroku poprzednio wydanego; ujma, ubliżenie: nadwerężenie, naruszenie.
Derus, zdzierus, zdzierca, wyzyskiwacz.
Deruta, fr., ucieczka, rozsypka, zamieszanie.
Derutować, fr., zbijać z drogi, z tropu, mieszać, odbierać rezon; naprowadzać na błędne wnioskowanie.
Derwisz, pers., zakonnik asceta mahometański.
Derywacja, łć., lek., odciągnięcie; gram., wyprowadzenie pochodzenia wyrazów jednego od drugiego.
Des, nieod., muz., nuta d z bemolem, czyli zniżona o pół tonu.
Desant, fr., wylądowanie zbrojne.
Descendencja, łć., pochodzenie, rodowód, gienealogja.
Deseń, fr., rysunek na materji, drzewie i t. d. dla upiększenia, wzór.
Deser, fr., wety, przysmak po jedzeniu.
Deses, nieod., w muz., nuta d z dwoma bemolami czyli niższa o cały ton.
Deska, tarcica, płyta odpiłowana z drzewa; gładka d. do prasowania; d. u sochy = odkładnia, odkładnica; d. rysunkowa = rajzbret; d-ki sceniczne a. teatralne = scena, teatr; d. piersiowa = deka piersiowa, pierś, mostek; d. grobowa a. cztery d-ki = trumna, grób, śmierć; przeczytać książkę od d-ki do d-ki = od początku do końca, od a do z: d. ratunku, ocalenia = ostateczny sposób, środek ocalenia; okolica d-mi zabita = kąt zapadły, odległy, okolica, mająca trudną komunikację ze światem.
Deskrypcja, łć., opis; odmalowanie farbami.
Despekt, łć., ubliżenie, obraza, obelga, zniewaga, ujma czci, dyshonor.
Desperacja, łć., rozpacz, zupełne zwątpienie, utrata nadziei.
Desperacki, łć., przym. od Desperat, zrozpaczony, rozpaczliwy, beznadziejny.
Desperat, łć., rozpaczający albo zrozpaczony.
