Deklinator, łć., busola zboczeń, przyrząd do pomiarów, tyczących ś. magnetyzmu ziemskiego.
Deklinograf, łć., busola zboczeń, notująca swe wskazania.
Deklinować, łć., w gram.: odmieniać przez przypadki.
Deko, Deka, nm., część instrumentu muz. (np. u fortepjanu), stanowiąca jego przykrycie; D. = mały blat.
Dekokcja, łć., metoda odwarowa a. dekokcyjna; piw., doprowadzenie zacieru słodowego do stopnia cukrowania się.
Dekokt, łć., odwar, wywar jako lekarstwo; wyciąg z ziół.
Dekoloryzacja, łć., zanik barwy naturalnej jakiego przedmiotu, płowienie, pozbawianie barwy, odbarwianie.
Dekolt, fr., wycięcie u sukni dekoltowanej (fig.).
Dekoltować się, fr., strojąc ś., zostawić szyję i gors goły.
Dekompletować co, fr., psuć komplet czego: D. rocznik pisma, gubiąc oddzielne numery jego (= defektować).
Dekompozycja, łć., chemiczny rozkład na części; rozprzęganie ś. ładu w umyśle, w społeczeństwie.
Dekoncertować, Dekonfiturować, fr., zawstydzać, zbijać z tropu, mieszać, żenować, konfundować, wprawiać w zakłopotanie. D. ś., tracić pewność siebie, plątać ś., mieszać ś., konfundować ś.
Dekontenans, fr., chwilowa utrata pewności, zmieszanie ś.
Dekoracja, łć., upiększenie, przyozdobienie artystyczne (ulicy, budowli, pokoju, stołu, posągu itp.); ornament; order, znak honorowy; D. teatralna = malowane widoki, malowidło, stanowiące tylną ścianę sceny; przen., zmiana D-ji = zmiana postaci rzeczy, inny humor, inna mina skutkiem zupełnej zmiany warunków.
Dekorator, łć., malarz, robiący dekoracje sceniczne; tapicer, ubierający pokój.
Dekoratornia, łć., pracownia przy teatrze, przygotowująca dekoracje.
Dekorować, łć., ustawiać dekoracje na scenie; upiększać, przyozdabiać; D. kogo = dawać order komu.
Dekort, łć., nieod., hand., ustępstwo w cenie w razie natychmiastowej zapłaty za towar; potrącenie z ceny towaru dostarczonego w gatunku gorszym niż zamówiony, lub z braku wagi.
Dekret, łć., wyrok, uchwała, postanowienie, decyzja.
Dekretacja, łć., notatka, zapisana przez zwierzchnika na korespondencji, otrzymanej przez biuro, wskazująca podwładnym sposób jej załatwienia; rezolucja, napisana od ręki na prośbie czyjej.
Dekretalja, łć., zbiór ustaw kanonicznych.
Dekretały, łć., wyroki papieskie.
Dekretarz, łć., księga, gdzie się mieszczą wyroki w ostatecznej formie, z motywami i aneksami.
Dekretować, łć., wyrokować, orzekać, wydawać dekret; skazywać.
Dekstroza, łć., chem., cukier gronowy, jedna z dwu glukoz, na które rozpada się cukier trzcinowy przy inwersji.
Dekstryn, Dekstryna, łć., chem., wodan węgla, tworzący się z mączki przy wyższej temperaturze, guma skrobiowa.
Dekurażować, fr., onieśmielać, odbierać odwagę, zrażać.
Dekurjon, łć., przełożony nad oddziałem, z dziesięciu ludzi złożonym, dziesiętnik.
Delacja, łć., — p. Denuncjacja.
