Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1021

Żłobowina, p. Żłobowacina.

Żłop, 1) żłopanie, żłopnięcie; 2) to, co się żłopie; 3) żłopy = sapiska, wpadliny, źródliska, zdroiska.

Żłób, 1) rynna; 2) kanał, koryto.

Żłód, żłódź, deszcz zlodowaciały, grad.

Żłódź, p. Żłód.

Żmienda, żmiendactwo, żmindactwo.

Żmiendactwo, p. Żmienda.

Żmii, żmijowy.

Żmij, wąż, gad, gadzina, jaszczurcze plemię (Ż skusił Adama).

Żmija, gatunek armaty.

Żminda, żmienda, żmindactwo, skąpstwo.

Żmindliwy, żmindacki.

Żmurek, p. Zmrużek.

Żnarz, p. Żeniec.

Żnia, żniwo.

Żniwacz, p. Żeniec.

Żniwaczka, żniwka, żniwiarka.

Żniwak, p. Żniwacz.

Żniwiec, p. Żniwacz.

Żniwka, p. Żniwaczka.

Żniwny, tyczący się żniwa.

Żniwować, odbywać żniwo.

Żobro, p. Ziebro.

Żog, palenie, ogień (swym żogiem go podniecała).

Żoła, znój, pot.

Żołd, 1) Ż. wieść = służyć w wojsku, być żołnierzem; 2) wojskowość, służba wojskowa; 3) wojsko, siła zbrojna; 4) służba.

Żołdat, p. Zołdat.

Żołdnierz, żołnierz.

Żołdować, służyć w wojsku.

Żołdownik, żołnierz na żołdzie będący.

Żołnieraka, żołnierzyna.

Żołnierczyk, żołnierzyk.

Żołnierska, stan żołnierski, służba wojskowa, żołnierstwo.

Żołnierskie, po żołniersku.

Żołnierzyn, żołnierski.

Żołtarz, psałterz.

Żołwica, p. Żełw.

Żona, kobieta, białogłowa.

Żonetka, 1) kobietka; 2) żoneczka.

Żonie, żenie, gna, pędzi.