Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1008

abo zwierciadła wyrzyna = golizny, łysiny.

Zwierzk, p. Zwierzch.

Zwierzy, zwierzęcy, tyczący się zwierza.

Zwierzyć, Z. się, niedok. zwierzać, Z. się komu czego = zdać co na kogo z ufnością, powierzyć (Z. życie swe zdradliwemu morzu; zwierzył się szafarzowi pieniędzy swych, a przyjacielowi tajemnicy).

Zwierzyna, rzadkość, biały kruk, rarytas (stok jakiś — Z. w Afryce).

Zwierzynny, tyczący się zwierzyny (łowy zwierzynne).

Zwiesistociąg, kierunek pionowy, linja prostopadła.

Zwiesisty, 1) zwieszający się, zwisły, obwisły; 2) spadzisty, stromy.

Zwieścić, niedok. zwieszczać, zwiastować, obwieścić, oznajmić.

Zwieść, niedok. zwodzić, 1) przywieść, skłonić; 2) sprowadzić do kupy, na dół 3) wydać, wyprawić (Z. wesele, zabawę, tańce); 4) Z. kogo = zluzować, zająć jego miejsce; 5) Z. kogo od kogo, od czego = odciągnąć, odstręczyć (Z. kogo od Boga, od stateczności); Z. się, 1) zluzować się wzajemnie (zwodzą się pokolenia); 2) Z. się skąd = wynieść się, ujść (ptaki na zimę zwodzą się; Z. się na tamten świat).

Zwietrznik, otwór do przewietrzania.

Zwiezne, opłata od towarów przywożonych do miasta.

Zwieźć, niedok. zwozić co na kogo = zwalić, zmówić co na kogo; Z. się, 1) zwiodło mu się = upiekło mu się, uszło mu na sucho, bezkarnie; 2) Z. się na kogo = skrupić się, odbić się na kim; 3) powieść się, udać się.

Zwięk, źwięk, dźwięk.

Zwięzać, p. Związać.

Zwięzłowaty, p. Zwięzły.

Zwięzły, zwięzny, zwięźliwy, zwięzłowaty, 1) sku-