Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1007

Zwierać, p. Zewrzeć, Z. się, 1) p. Zewreć; 2) Z. psy = brać na smycz.

Zwierciadlnica, zwierciedlnica, zwierciedlniczka, ta, co robi lub sprzedaje zwierciadła.

Zwierciadlnik, zwierciedlnik, ten, co robi lub sprzedaje zwierciadła.

Zwierciadlny, zwierciedlny, zwierciadlany.

Zwierciadłko, zwierciadełko.

Zwierciadło, p. Zwierzciadło.

Zwiercieć, niedok. zwiercać, 1) podziurawić wierceniem; 2) zetrzeć wierceniem, uwiercić.

Zwierciedlnica, p. Zwierciadlnica.

Zwierciedlniczka, p. Zwierciadlniczka.

Zwierciedlnik, p. Zwierciadlnik.

Zwierciedlny, p. Zwierciadlny.

Zwierek, p. Zwiorek.

Zwiernia, skrytka, schowanka, skarbiec.

Zwierściadło, p. Zwierzciadło.

Zwierzać i Z. się, p. Zwierzyć.

Zwierzch, zwierzk, wierzchołek, wierzch.

Zwierzchnica, zwierzchność, zwirzchność, część wierzchnia, powierzchnia.

Zwierzchność, zwirzchność, 1) p. Zwierzchnica, 2) powierzchowność, pozór, strona zewnętrzna; 3) przewaga, pierwszeństwo, góra na kim.

Zwierzchny, zwierzchowny, 1) zwierzchni; 2) zewnętrzny, powierzchowny.

Zwierzchować, zwirzchować, doskonalić.

Zwierzchowany, zwirzchowany, doskonały, najwyższy.

Zwierzchowność, zwierzchność.

Zwierzchowny, zewnętrzny, zwierzchni.

Zwierzciadło, zwierściadło, zwirzciadło, wierzciadło, 1) zwierciadło; 2) albo zwierciadło: chłop złodziej wyrzyna na łąkach plastry