Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0997

6) podołać, wydołać (co możność czyja zniesie); 7) zniesie li czas = czy czas pozwoli na to; Z. się, 1) skupić się, zbiedz się, zjednoczyć się; 2) unieść się, zapędzić się, zabiedz.

Znieważca, znieważyciel.

Znieważnić, unieważnić, zniweczyć.

Zniewczasować, strudzić niewczasem, zmęczyć.

Zniewidzić, zrobić niewidzialnym.

Zniewierzyć się, sprzeniewierzyć się.

Zniewolić, pozbawić wolności, ujarzmić; Z. się, 1) Z. się komu = poddać mu się całkowicie; 2) Z. się wdzięcznością dla kogo = przejąć się; zaciągnąć dług wdzięczności.

Zniezbożnieć, zbezbożnieć.

Znik, zniknięcie.

Znikać, p. Zniknąć.

Znikczemnić, 1) zrobić nikczemnym; 2) unicestwić.

Znikliwy, niestały, lotny (rtęć jest znikliwa).

Zniknąć, niedok. znikać, 1) Z. czego, czemu = uniknąć, ujść, uchronić się czego; 2) Z. skąd, dokąd = przeniknąć, przemknąć się.

Znikomy, 1) nietrwały, ulegający zniszczeniu (sprzęt wygodny ale Z.); 2) mogący znikać dla oka, stawać się niewidzialnym; 3) niewidzialny.

Zniosek, zniesienie się, znoszenie się, stosunek, konszachty (tajemne znioski z wrogami).

Zniosły, wzniosły.

Zniskąd, znikąd.

Zniść się, zdarzyć się, złożyć się tak lub owak.

Zniżenie, uniżenie, pokornie.

Znorowić, znarowić.

Znosić i Z. się, p. Znieść.

Znośliwszy, znośniejszy.

Znotować, znucić, spuścić z tonu, spuścić nos na kwintę, spasować.

Znowić, wznowić.

Znucić, p. Znotować.

Znurcić się, złączyć się swojemi nurtami.