Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0996

(Judasz dał Z. Żydom = hasło; znamiona po ospie = ślady, dzioby; znamiona graniczne; słońce wstępuje w Z. koziorożca; znamiona pisarskie).

Znamionać, p. Znamionować.

Znamiono, p. Znamię.

Znamionować, znamionać, znamienować, znamionować, 1) oznaczać, naznaczać; 2) zapowiadać (kometa znamionuje nieszczęście); 3) znaczyć, wyrażać, przedstawiać (słowo to znamionuje...; człowiek bez sukni swadziebnej znamionuje wiarę bez miłości); Z. się po czem = kierować się jakiemi znakami (zbłądziwszy, znamionował się po słońcu).

Znanie, wiadomość.

Znaniec, p. Znajomiec.

Znaszać i Z. się, p. Znieść.

Znawać i Z. się, p. Znać.

Znęcać, p. Znęcić.

Znęcić, niedok znęcać, zwabić.

Znędzieć, znędznieć.

Zniadły, jadalny, spożywczy.

Zniczemnieć, znikczemnieć.

Znić, zejść.

Znidę, znijdę, zejdę.

Zniemódz, zwątleć, opaść z sił, zniszczeć.

Znienadzka, znieobaczka, 1) znienacka; 2) albo znienagła, niepostrzeżenie, zwolna.

Znienagła, p. Znienadzka.

Znieobaczka, p.Znienadzka.

Zniepowaga, zniewaga.

Zniepoważać, p. Zniepoważyć.

Zniepoważyć, niedok. zniepoważać, znieważyć.

Zniepożytecznieć, stać się niepożytecznym.

Znieść, niedok. znosić, znaszać, 1) Z. co z czym = zestawić, porównać; 2) Z. co z kogo = zdjąć (Z. z kogo jarzmo); 3) udźwignąć, unieść; 4) znosić kogo = wyglądać cierpliwie, wyczekiwać; 5) Z. kres = dojść do kresu;