Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0940

(stół Z. potrawami; dobra zastawne wykupił).

Zastawować i Z. się, p. Zastawić.

Zastąpić, niedok. zastępować, 1) stąpiwszy zajść za co, zakroczyć; 2) Z. czemu = zapobiedz (Z. złemu); 3) stanąć na przeszkodzie (bieda zastępuje mu w nauce); 4) Z. kogo = obronić, zasłonić; 5) Z. kogo w kontrakcie = zabezpieczyć, zawarować mu; 6) Z. wydatek, sumę = założyć za kogo; 7) zastępować miejsce = zajmować napróżno, zawalać (niepłodne drzewo zastępuje tylko miejsce).

Zastęp, 1) zastąpienie komu, opór (piorun burzy wszystko, zastępu nie mając); 2) zasłona usypana, wał ochronny (za zastępami robotnicy pracują, żołnierze walczą).

Zastępca, p. Zastępnik.

Zastępczyny, zastępny, zastępczy.

Zastępnictwo, zastępstwo.

Zastępnik, zastępca, ten, co się za kim wstawia, ujmuje.

Zastępny, p. Zastępczyny.

Zastępować, p. Zastąpić.

Zastole, p. Zastół.

Zastół, zastole, miejsce za stołem.

Zastraszać, p. Zastraszyć.

Zastraszyć, niedok. zastraszać kogo dokąd = strasząc zapędzić.

Zastronnik, człowiek stronny, parcjalny (Z. sekty = zwolennik).

Zastronność, zastroństwo, przechylanie się na jedną stronę, stronność, stronniczość, parcjalność.

Zastronny, stronny, parcjalny, stronniczy.

Zastroństwo, p. Zastronność.

Zastryszyć, (o lodzie) zrobić zator.

Zastrzał, zastrzałek, 1) pocisk do zastrzelenia kogo; 2) rana od postrzału.

Zastrzałek, p. Zastrzał.

Zastrzelać, p. Zastrzelić.