Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0877

zakazany; 2) zabraniający.

Zabrońca, ten, co zabronił.

Zabruczyć, p. Zabrudzić.

Zabrudzić, zabrukać, zabruczyć, niedok. zabrudzywać, 1) zaćmić, zachmurzyć (morze falą wiatr zabrudził; zabrukał Pan w swym gniewie córkę sjońską; Z. czoło); 2) zarazić, zapaskudzić, zaplugawić (Z. gangreną).

Zabrudzywać, p. Zabrudzić.

Zabrzechać, zabrzechtać, zabrzechotać, zaszczekać.

Zabrzechotać, p. Zabrzechać.

Zabrzechtać, p. Zabrzechać.

Zabrzeg, zabrzeże, miejsce za brzegiem.

Zabrzeże, p. Zabrzeg.

Zabrzeżysty, mający strome brzegi (Dunaj Z.).

Zabrzmieć, niedok. zabrzmiewać, zajść nabrzmiałością.

Zabrzmiewać, p. Zabrzmieć.

Zaburtować, burtując założyć, zawiązać.

Zaburzka, burza, zaburzenie.

Zaburzliwy, skory do zaburzeń (pijaństwo zaburzliwe).

Zaby, czyby, czyliby.

Zabyć, niedok. zabywać, zapomnieć.

Zabystrzyć, zrobić bystrym, zaostrzyć (orle! kto ci oko zabystrzył?).

Zabyt, zapomnienie.

Zabytek, zachowane resztki dobytku (rozdać swój Z.).

Zabywać, 1) p. Zabyć; 2) wściekać się.

Zac, p. Zacz.

Zachacie, miejsce za chatą, za chatami.

Zachałem, zahałem, ogółem, wogóle, wrumel (wszystkich siekł Z.).

Zachciew, zachcianka.

Zachełścić, zaszeleścić, zaszumieć, zaszemrać (woda zachełściła po kamykach).

Zachełzać, p. Zachełznąć.

Zachełznąć, zakiełznąć, niedok. zachełzać, kiełz-