Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0855

dopóki sok nie wywre; juchę warzyć, aż wodnatość wywrze); 2) W. w wierze i t. p. = ostygnąć, zobojętnieć; 3) wypuścić przez wrzenie (piecyk ogień wywiera; armaty wywierają = zieją ogniem).

2. Wywrzeć, 1) wypuścić z zawarcia; rozpuścić, rozpędzić (W. psy ze smyczy = wysworować; niedźwiedzie, konie nań wywarł; W. potęgę piekła na biednego człeka; wojsko zbiera i lud wywiera = wyprowadza gromadnie, wywala; wywarł kły na ogary; W. potwarz na kogo); 2) wybluzgotać, bluznąć (usta szalonych wywierają głupstwa); 3) niedok. wywodzić, wyśpiewywać (słowik mutety wywiera); 4) wywierać nad kim prawa = rozpościerać, rozciągać, rościć; 5) W. kogo = wykluczyć, wyłączyć, nie przypuścić; W. się, 1) wywalić się, wytoczyć się, wyledz (z północy wywrze się wszystko złe; woda się ze stawu wywarła i runęła); 2) wywierać się na co = rozwodzić się nad czem.

Wywyższanie chemiczne ciał = sublimacja.

Wyzbawić, zbawić, wyzwolić, uwolnić.

Wyzbroić, rozbroić.

Wyzdradzać, p. Wyzdradzić.

Wyzdradzić, niedok. wyzdradzać, wyłudzić co zdradzieckim sposobem.

Wyzew, wyzwanie, wyzywanie.

Wyziać, p. Wyziewnąć.

Wyziajać, p. Wyziewnąć.

Wyzienąć, p. Wyziewnąć.

Wyziewać, p. Wyziewnąć.

Wyziewnąć, wyzienąć, wyzinąć, wyziajać, wyziać, niedok. wyziewać, 1) wyziewać sen = spać twardo, chrapać; 2) wymówić, wytknąć, wyrzucić, zarzucić (W. komu niewdzięczność); 3) wygadać, wypaplać (W. tajemnicę).

Wyzimować, 1) wybyć