Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0854

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

trzeba; sędzia sądzi według wywodów obu stron).

Wywodny, 1) tyczący się wywodu, dowodny; 2) rozwodzący się, obszerny (pismo wywodne).

Wywojować przeciwko komu = wystąpić z wojną, wystąpić do boju.

Wywolić, wyzwolić, uwolnić.

Wywołać, niedok. wywoływać, wywoławać, 1) wykrzyknąć, odezwać się, zawołać (wywołał na służebnego, aby króla zarznął); 2) W. na kogo jego niecnoty, złości = rozgłosić, wyjawać; 3) W. kogo na rękę = wyzwać na pojedynek; 4) W. do wyższego sądu = odwołać się, zaapelować; 5) odwołać, odroczyć (W. sądy, roki, trybunał, jarmark); 6) W. pieniądze = ogłosić za nieważne, wycofać z obiegu.

Wywołany, zawołany, głośny, sławny (sprawił wywołane gody).

Wywoławacz, wywoływacz.

Wywoławać, p. Wywołać.

Wywoływać, p. Wywołać.

Wywóz, rów, fosa.

Wywracacz, p. Wywroćca.

Wywrać, p. 1. Wywrzeć.

Wywroćca, wywracacz, wywróciciel, wywrotnik, ten, co wywraca albo co wywrócił.

Wywrot, 1) wywrócenie, wywracanie; 2) wykręt, wybieg.

Wywrotek, blwociny, rzygowiny (pies wraca się do wywrotku swego).

Wywrotnik, p. Wywroćca.

Wywrotny, 1) wykrętny, przewrotny, chytry; 2) przekręcony, zepsuty (słowo łacińskie wywrotne).

Wywróciciel, p. Wywroćca.

Wywrócić: Wywrócili rozum swój = stracili rozum.

1. Wywrzeć, wywrać, niedok. wywierać, 1) wygotować się, wykipieć, wyjść z szumowiną gotując się, przez warzenie wyparować (trzymaj na ogniu dopóty,