Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0697

Ułasić, ugłaskać, obłaskawić. U. się, upokorzyć się z przymileniem.

Ułaszony, grzeczny z przymileniem, układny.

Ułechcić, podłechtać, łechcąc ucieszyć.

Ułęmować włamywać.

Ułoga, 1) ułożenie, układność; odłożenie na bok; 2) albo ułomek, ułomność; 3) choroba w nodze, której następstwem jest chromanie.

Ułokany, objedzony, obżarty.

Ułomek, 1) uszczerbek, ujma, szkoda (z wielkim ułomkiem zbawienia; o ziemskie rzeczy się stara z ułomkiem duszy); 2) albo ułoga, ułomność (przyrodzenie ułomkiem złość jego naznaczyła).

Ułomić, p. Ułamić.

Ułowny, zapewniający obfity połów (jezioro ułowne).

Ułożystość, położenie towarzyskie, stopień w społeczeństwie (z nizkiej ułożystości na wysoki stopień dostojeństwa).

Ułożysty, układny, układający się (skromność ułożysta).

Ułożyć, niedok. układać, 1) złożyć (U. radę); 2) ułagodzić, ukoić (U. ból; 3) U. kogo = ukształcić, udoskonalić, wyćwiczyć; U. psa, krogulca = wytresować, wprawić do łowów. U. się, 1) nadrobić układnością, dogodzić komu (wszystkim się układa, chcąc wszystkich zyskać); 2) U. się mieczem i t. p. złożyć się, zastawić się.

Ułów, zdobycz ułowiona, połów.

Ułuczyć, strzelając z łuku, trafić.

Ułupek, część ułupana, ułamek (U. marmuru).

Umakać, p. Umoknąć.

Umalić, umniejszyć.

Umarl, umarlina, ścierwo, trup, ciało.

Umarlec, nieboszczyk, umarły, trup.

Umarlina, p. Umarl.

Umatać, umotać.