Szpeciąg, osoba szpetna, brzydactwo, brzydal, straszydło.
Szperlacz, p. Szperownik.
Szperlać, szperować, szperać.
Szperlant, p. Szperownik.
Szperler, p. Szperownik.
Szperownik, 1) albo szperlacz, szperlant, szperler, szperacz, badacz; 2) sekwestrator, komornik.
Szperunek, szperunk, szperanie, szperanina.
Szperunk, p. Szperunek.
Szperunkować, 1) p. Szperlać; 2) S. czyje mienie = zajmować, aresztować.
Szpetulicha, szpetulska, kobieta szpetna, koczkodon.
Szpetulska, p. Szpetulicha.
Szpianter, p. Spiauter.
Szpiańczyć się, chwiać się, słaniać się.
Szpica, stpica, czoło, przód, front (S. wojska).
Szpiegierz, śpiegarz, śpiegun, szpieglerz, szpieg.
Szpieglerz, p. Szpiegierz.
Szpignarja, p. Spikomard.
Szpik, uczeń szkół jezuickich.
Szpikanard, p. Spikomard.
Szpikanarda, p. Spikomard.
Szpiklerz, śpichlerz.
Szpila, igrzysko.
Szpilić, p. Śpilić.
Szpilka, p. Śpil.
Szpilować, 1) p. Śpilić; 2) błyszczeć.
Szpłachcie, szmat, spłacheć.
Szpocić, 1) wypaczać, przekręcać, naginać (heretycy Pismo św. szpocą); 2) przedstawiać w złem świetle, karykaturować (S. postępki czyje); 3) szpecić, hańbić, przynosić ujmę, ubliżać. S. się, 1) lżyć się, kłócić się; 2) potykać się, utykać.
Szpona, spona, szpon (pazur).
Szpotawy, 1) krzywonogi, koślawy; 2) zezowaty.
Szprachać, mówić po niemiecku.
Szprochy, szpruchy, szpróchy, spróchy, 1) sposo-
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0628
Ta strona została uwierzytelniona.
