Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0580

mogli stawać z wozami i popasać.

Stanowniczny, 1) i stanowiczny, kwatermistrz; 2) tyczący się stanowniczego, kwatermistrzowski.

Stanowny, 1) możliwy do zastanowienia = zatrzymania; 2) stanowiący, ustanawiający, instalacyjny (list S.); 3) stały, stateczny (umysł S.) 4) jednostajny (S. bieg życia); 5) stanowczy, rozstrzygający, decydujący; 6) prawidłowy, regularny, porządny (pogaństwo przyuczono do wybiegów, nie do stanownej bitwy).

Stany, p. Stały się.

Stań, 1) stanowisko, stanie, miejsce stania; 2) rusztowanie w lesie dla pomieszczenia na niem wlów.

Stańca, 1) stancja; 2) stanowisko, obóz, kwatera, leża; 3) przybytek (me serce — S. tych gości).

Starać się, starzeć się.

Starbać się, starbotać się, chwiać się, słaniać się, przeważać się w tę i w ową stronę (S. się na nogach).

Starbotać się, p. Starbać się.

Starczek, p. Stark.

Starczyć, 1) dostarczyć (komu czego); 2) nastarczyć, nadążyć w dostarczeniu.

Starczyć, storczyć, styrczyć, sterczeć, być wyprężonym ku górze.

Starczynne, majątek babki, mienie babki.

Starczynny, tyczący się babki.

Starenny, podstarzały, podeszły w latach.

Stargnieć, starnieć, zdrętwieć, zesztywnieć.

Stark, starczek, stork, sterk, 1) to, co sterczy, trzpień; 2) sól w oku, kość w gardle; 3) bodziec, oścień.

Starka, babka, matka ojca lub matki.

Starochwalny, Dawnochwalny, chwalony od dawna.

Starodub, stary dziad głupi albo stare babsko głupie.