Przyrwać kogo, 1) skrzywdzić, złupić; 2) szarpnąć, naderwać.
Przyryżać, przyrżeć, odzywać się rżeniem.
Przyrzazować, przycinać.
Przyrządzić, przyrządzać, rządzić, administrować; zaopatrzyć, P. kogo na co, namówić, podbechtać, podbudzać; P. się, przysposocić się.
Przyrzec co, zapewnić, wziąć na siebie odpowiedzialność, ręczyć.
Przyrzecze, rzeczna przystań.
Przyrzecznik, przysiążnik, 1) przyrzekający; poręczyciel; 2) przysięgły, ławnik sądowy.
Przyrzeszać, przyrzesić, przyłączyć.
Przyrzucać, 1) odrzucać; 2) przyszywać; 3) przeznaczać, wyznaczać; P. się, przyodziać się; udzielić się (o chorobie).
Przyrzutny, dodatkowy, poboczny, niestały; zaraźliwy.
Przysad, przysada, 1) przydatek; 2) przyprawa, przymieszanie; 3) przymieszka, stop, aljaż; 4) niepotrzebna ozdoba; 5) kwiecistość, błyskotliwość, ułomność, wada; 6) przypadłość, przymiot przypadkowy, właściwość, cecha; 7) przesada; 8) podejście, podstęp; 9) potrzask, pułapka.
Przysadnik, p. Przysądnik.
Przysadny, dodatkowy; przesadny, wymuszony, sztuczny.
Przysadzić co czym, przyprawić; P. się, przytulić się; P. się kogo, przyrównać się do kogo.
Przysapki, sapanie.
Przysąd, 1) przysądzenie, wyrok na czyją korzyść; 2) nagroda za pracę sądzenia; 3) prawo czyjeś; 4) magistratura miasta, okrąg sądowy.
Przysądnik, asesor sądowy.
Przysądzony, narzeczony.
Przysęd, p. Przysąd.
Przysiadek, miejsce zasadzki, zasadzka.
Przysiążnikowy, przysiężniczy.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0485
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.