Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0484

Przyprawny, przygotowany; zaopatrzony; przen. przesadny, wykwintny, pretensjonalny.

Przyprawować, przyprawiać.

Przyprosić, zaprosić.

Przyprowadzić, skłonić, wprawić w co; P. się, przybyć, przenieść się.

Przyprószka, śnieg lekki, nieznaczny.

Przyprzeć, przypiec.

Przypust, przypuszczenie.

Przypuszczać co komu, zdawać się na kogo, spuszczać się w czym na kogo; P. się, przyczyniać się.

Przypuścić się, wypaść, rozpędzić się.

Przypyrkasy, przyprawy do potraw.

Przypytywać się do czego: wtrącać się do rozmowy; P. się, spróbować, czy się nie uda dostać czego; zgłaszać się z pretensją, przyznawać się, upominać się.

Przyrazić, 1) przeniknąć, przejąć, dać się we znaki; 2) przytknąć, przycisnąć.

Przyrazisty, przenikający, przejmujący.

Przyrobić, zjednać, skłonić.

Przyroczyć, urzec, oczarować.

Przyroczysty, urzeczony.

Przyrodny, należący do tego samego rodzaju, naturalny, wrodzony; dorodny, urodziwy.

Przyrodzenie, 1) powinowactwo; 2) zdolności wrodzone, usposobienie, położenie naturalne; 3) części płciowe.

Przyrodzenno, przyrodzono, przyrodzonym sposobem, według praw natury.

Przyrodzenny, Przyrodzony, 1) naturalny, prosty, niewymuszony; 2) krewny, powinowaty; P. komu, podobny do kogo.

Przyrodzić się, wrodzić się; P. się do kogo: wdać się w kogo.

Przyrok, urok.

Przyród, gatunek.

Przyrutny, p. Przyrzutny.

Przyrwa, wybrzeże, zatoka.