Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0482

Przypasywać się, w wyr. P. się do żelaza: oddać się rzemiosłu rycerskiemu.

Przypaska, sprzączka, klamerka.

Przypaść, przypadać, dopadać, nawijać się, przydać się; P. na kogo, na co, spaść, rzucić się, uderzyć; P. co, przysypać; P. czym, zostać przysypanym; P. na pośmiewisko, stać się przedmiotem pośmiewiska; P. na co, przystać, zezwolić, zgodzić się na co.

Przypatrownik, przypatrzacz, widz, obserwator.

Przypatrywisko, oględziny, przedstawienie.

Przopądzać, przypędzać.

Przypewnić, przytwierdzić, przymocować.

Przypędzać, przyprawiać o co.

Przypiekanka, grzanka.

Przypierać, 1) łączyć się, koligacić się; 2) dopiekać, przygrzewać (o słońcu).

Przypierzać, ozdabiać piórami.

Przypierzchnąć, zostać przyprószonym.

Przypiewek, 1) pieśń śpiewana jako dodatek do czego, przyśpiew na końcu zwrotki; 2) epody Horacjusza; 3) rozszczenie niesłuszne, pretensja; niemiły dodatek.

Przypijać się (napojowi, winu i t. p.), przyzwyczajać się do czego.

Przypilić, przypilać, 1) czemu, o czym, pilnować, doglądać, mieć staranie; 2) komu, dokuczać, dogrzewać; 3) polecić.

Przypilować, przypilać.

Przypinać, przyniewalać, przynaglać; P. się, przypierać do czego.

Przypinka, 1) sprzączka, spinka; 2) ozdóbka; 3) żart uszczypliwy, przymówka.

Przypirzek, nowy śnieżek.

Przypis, zapis uczyniony przez męża żonie.

Przypisać komu, w znacz. dedykować (książkę), ofiarować.

Przypisny (list), dedykacyjny.