Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0378

Pokiełznąć się, poślizgnąć się.

Pokierą, kędy, którędy.

Po kim, od kogo.

Pokinąć, 1) porzucić, opuścić, poniechać; P. czym, odrzucić, wzgardzić; 2) kiwnąć, skinąć.

Poklat, daszek, budka, pawilon, klatka; szranki, sztachety.

Pokląć, przekląć, wykląć.

Pokletnica, p. Poklat.

Poklęcie, przeklęcie, klątwa.

Poklękły, klęczący.

Poklinać, kląć bezustannie.

Poklwać, pokluć, podziobać.

Pokład, w znacz. 1) pokładanie, słanie po ziemi, położenie, 2) podkład, podstawa, fundament; 3) skład, depozyt, skarb, skrzynia; 4) ofiara.

Pokładać, w znacz. 1) P. co u kogo, składać w depozyt; 2) składać, oddawać, przedstawiać, okazywać; 3) P. sobie za co, poczytywać, uważać; 4) P. sobie, tuszyć sobie, spodziewać się; 5) sądzić, mniemać, twierdzić; 6) P. siebie, okazywać się, przedstawiać się, występować; 7) p. Położyć.

Pokładnica, skarbnica, skarbiec, skarbona.

Pokładnik, przechowujący czyj depozyt, depozytarjusz.

Pokładny, 1) ofiarny (chleb); 2) położony, poległy, padły.

Pokłona, pokłon, czołobitność, hołd; czesne.

Pokłopotać się, pogniewać się, pokłócić się, poróżnić się.

Pokłopotanie, sprzeczka, spór.

Poknajać, pójść, podążyć, pojechać, uciec.

Pokniazić, pokniażyć, pokniżyć, zamienić w kniazia, uczynić kniaziem.

Poko, pokoć, póki.

Pokochanie, zachwyt, ukontentowanie.

Pokocić się, potoczyć się.

Pokojny, pokojen, poko-