Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0267

Obozieństwo, oboźniczostwo, urząd oboźnego.

Obożny, który stał się bóstwem, ubóstwiony.

Obożyć, uczynić Bogiem, ubóstwić.

Obój, chałupa na dwie rodziny.

Obój, oboja, oboje, każdy z obu, jeden i drugi, ten i ów.

Obór, obiór.

Obórzyć, oburzyć.

Obóz, 1) spoczynek wojska idącego; nocleg wojska pod namiotami; 2) wyprawa wojenna.

Obr (czesk.), olbrzym.

Obracać, w znacz. trapić, niepokoić; O. słowa, przekręcać je; O. kogo, dopiekać mu słowami; O. kim, kogo, pokierować, poruszyć; O. co, prowadzić co (interes); O. za sobą, ciągnąć korzyści, nie zapominać o sobie; O. się, postępować, kierować się, przebywać; przemienić się, stać się czym.

Obrachmanić, p. Obrochmanić.

Obrać się, podjąć się.

Obrada, pociecha, zadowolenie, korzyść, pomoc.

Obradować się, 1) dokon. uradować się, ucieszyć się; 2) niedok. radować się, cieszyć się.

Obradzić, obradzać, 1) uradzić, obmyślić; 2) O. kogo, opatrzyć radą; poradzić komu. Obradź cię Bóg, niech cię Bóg ratuje.

Obramienie, obłożenie, obłoga, rama.

Obraniec, wybraniec, elekt.

Obrany w czym albo w co, 1) ogołocony z czego, ubogi w co, pozbawiony; 2) bogaty w co.

Obraz, obrazek, 1) wizerunek, posąg, statua; bałwan, bożek; 2) wrażenie, wejrzenie.

Obraza, odraza, wstręt.

Obrazić, uderzyć boleśnie, zranić; rozgniewać.

Obrazobójca, obrazobórzca, obrazokaźca, obrazobórca, ikonoklasta, zwalczający cześć oddawaną obrazom (nie: obrazoburca).