Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0261

Obiad, w znacz. uczta weselna.

Obiadwać, obiedować, obiadować.

Obiata, obieta, 1) ślubowanie, obietnica; 2) ofiara.

Obiatować, obietować, 1) ślubować, przysięgać; 2) ofiarować.

Obiązać, obowiązać, zobowiązać.

Obicjent, oskarżony.

Obida (czesk.), wstręt, obrzydzenie.

Obidzać, zohydzać, mierzić.

Obiecadło, abecadło, alfabet.

Obiecność, obecność.

Obiecownik, obiecywający.

Obiecy, obżarty, łakomy.

Obiecz, obczy, p. Obec.

Obieczny, ogólny, powszechny.

Obiedne, obiadowe, strawne na obiad.

Obiednia, 1) uroczystość, festyn obiadowy; 2) msza w kościele wschodnim.

Obiedować, obiedwać, obiadować.

Obiegły, otoczony, okrążony.

Obiegować, krzątać się, zabiegać.

Obierać się czym, w czym, trudnić się, zajmować się, poświęcić się czemu, chodzić koło czego; 2) postępować, znajdować się; 3) przebierać się, rozbierać się; 4) ofiarowywać się, nastręczać się; 5) uwalać się czym; 6) wyróżniać; 7) Obrać, obić, wybić.

Obierki, 1) rzeczy wybrakowane, wybierki; 2) resztki, odpadki.

Obierz, obierza, 1) ubranie, odzież; 2) także: obież, obieża, sieć, matnia, pułapka; 3) sprzęt, narzędzie.

Obierzka, obierzwia, sznur, na który się nawleka sieć do łowienia.

Obierzyciel, obiorca, elektor.

Obierzyna, p. Obierki.

Obiesiciel, kat.

Obiesić, obwiesić, powiesić.

Obieś, szubienicznik, wisielec.