Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0259

Obcownik, towarzysz, wspólnik, kolega, przyjaciel.

Obcowny, zażyły, poufały, blizki.

Obczasować, ociosywać.

Obczerstwić, obczyrstwić, oczerstwić, orzeźwić, ożywić, wzmocnić, pokrzepić.

Obdal, opodal.

Obdalny, trochę daleki, nieco odległy.

Obdawać, obdać, dać jeść bydłu na noc.

Obdłużny, 1) podłużny, podługowaty; 2) przydługi, przydłuższy.

Obdłuższy, przydługi, za długi.

Obduchem, duchem, żywo, prędko.

Obdzielny, podzielny.

Obdzień, szybko, przez jeden dzień.

Obdzierżeć, p. Odzierżeć.

Obebrać, obrać.

Obec, o-cy, (rzecz r. ż.), ogół, ogólność, powszechność; wobec, 1) wogóle, ogólnie, pospołu, razem; 2) wobec, w obecności.

Obecnie, 1) gromadnie, ogólnie, powszechnie, razem; 2) osobiście; 3) w obecnej chwili, teraz.

Obecny, 1) ogólny, powszechny, gromadny; 2) osobiście przytomny; 3) współczesny, na dobie będący.

Obegnać, 1) obiec, oblecieć, otoczyć, osaczyć; 2) odegnać, odpędzić.

Obegnaniec, oblężony, oblężeniec.

Obejrzały, oględny, ostrożny, przezorny, baczny.

Obejrzliwy, dający się obejrzeć wkoło, widoczny ze wszystkich stron.

Obejście, 1) zatrudnienie, zajęcie, profesja; 2) odprawienie, odbycie, obrządek; 3) mienie, dobytek; 4) gospodarstwo, zabudowania gospodarskie.

Obejść, otoczyć, ogarnąć, opanować.

Obejźrzliwy, p. Obejrzliwy.

Obel, całkowicie, całkiem, zgoła, zupełnie.

Obelgacz, potwarca, hańbiciel.

Obelgać, p. Obelżyć.