Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0155

Kopienniczyć, wojować kopją.

Kopijnica, drzewce u kopji.

Kopinnik, p. Kopienik.

Kopizna, danina, składana w kopach zboża.

Kopje, kopja, lanca, pika.

Kopnia, ziemia zamarznięta, nie pokryta śniegiem.

Kopniak, kopa, sterta zboża, siana.

Kopnik, 1) uczestnik kopy (zgromadzenia); 2) dozorca miejski nad 60 domami.

Kopowisko, miejsce kopy (zgromadzenia).

Koprowy (n.), miedziany.

Koprzywa, pokrzywa.

Kopuniak, p. Kopieniak.

Kor, chór.

Korabny, korabiowy, okrętowy.

Koralny, chóralny.

Korał, chórał, śpiew chóralny.

Korb, kosz, dzban, flasza, bania.

Korbeły, podskoki, dygi, zbytnie ukłony.

Korbona, skarbona.

Korczak, 1) czerpak drewniany; 2) drewniana szufelka; 3) warząchew; 4) koło wodne nasiębierne.

Korczaki, ziemniaki.

Korda (łac.), sznur.

Kordat, kordarz, kordjak, kordjała (z łac. cor, serce), człowiek śmiały i skory do bitki, zuch.

Kordelat (łac.), grube sukno kapucyńskie.

Kordjaczny, chory na serce a. na żołądek; swarliwy, czupurny, śmiały.

Kordjaka (łac.), niemoc, ciężkość na sercu, choroba serca a. żołądka.

Kordjał, rzecz wzmacniająca, orzeźwiająca, napój.

Kordjanka, śmiała i czupurna dziewczyna.

Korduan, kordwan, kordyban, (od miasta hiszp. Cordova), gatunek skóry kozłowej.

Kordybanik, kordybannik, kordybant, ten co wyprawia kordybany czyli korduany.

Kordyzant, linochód, linoskok.

Korman, siermięga, sukmana.