Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0152

Komorzy, komornik, 1) pokojowiec; 2) szambelan; 3) urzędnik, podległy podkomorzemu, wysyłany dawniej ze zleceniami panujących.

Komorzyca, samica komara.

Komosić (ukr.), robić komośliwym, narowić; rozbestwiać, rozdrażniać; K. się, dąsać się, rzucać się, srożyć się.

Komośliwy, narowisty, rozbestwiony, burzliwy, dziki, rozhukany, niespokojny.

Kompaktor (łac.), introligator.

Kompakty (łac.), punkty czyli artykuły umowy albo ustawy.

Kompan, kompanjon (fr.), towarzysz, kamrat.

Kompanić się, należeć do kompanji, zadawać się z kim.

Kompanik, p. Kompan.

Komparencja, stawienie się, stawiennictwo.

Kompars (włos.), figurant, statysta, grający niemą rolę.

Kompartura, kompatura, oprawa księgi w gruby papier.

Kompasja, współczucie, litość.

Kompetytor, współzawodnik.

Komplata, kompleta (łac.), ostatnia modlitwa wieczorna (u księży).

Komput, komputacja (łac.), poczet, rejestr, lista; K. piekielny, zastępy piekielne.

Komputować (ł. computare), obliczać; uzupełniać.

Komputowy, etatowy, rejestrowy.

Komun, towarzystwo, kompanja.

Komunik (z ukr. komoń, koń), 1) jeździec, kawalerzysta; 2) jazda, konnica (bez taboru).

Komunny, konny.

Komysz (z tur. kamysz, trzcina, sitowie), chróst, gąszcz, krzaki.

Komysznik, drapichróst, rabuś.

Konać kogo, pokonywać, zwyciężać, nękać; K. co kończyć, wykonywać, czynić.