Konałość, doskonałość.
Koncent (łac.), harmonja, zgodność tonów.
Koncertacja, wzdraganie się, certowanie się.
Koncerz, koncyrz (czesk.), 1) kopja, dzida do walki zblizka; 2) miecz prosty, szeroki i długi, używany przez konnicę.
Koncja (łac.), mowa.
Koncyl (łac.), obrady dostojników kościoła, sobór.
Kondak (z greck. kantakion), pieśń na pochwałę tego świętego, którego dzień jest obchodzony
Kondescensja (ł.), zjazd sądu na grunt, o który się toczy proces.
Kondykt, kondyktamen (ł.), zmowa, spisek.
Koneczny (czesk.), ostateczny.
Koneksja, 1) wpływowe stosunki; 2) wejście do sprawy osoby trzeciej.
Konfekt, sztuczna mieszanina, przyprawa.
Konflagrata (łac.), pożar, pogorzel, podpalenie.
Kongrua, pensja duchowieństwa.
Koniec, w znacz. cel.
Konieczny, końcowy, ostateczny.
Konisty (z łac. conus), ostrokręgowy, klinowaty.
Koniustwo, koniuszostwo, urząd koniuszego.
Konjuracja (łac.), sprzysiężenie, spisek; 2) zaklęcie.
Konkordować (z łac. concordare), porównywać, konfrontować, zestawiać.
Konkupiscencja (łac.), żądza, pożądliwość.
Konop, konopia, konopie.
Konopaść, zwierzchnie ubranie letnie.
Konozić, rozmawiać, nalegać.
Konsomacja, brak, strata.
Konsyderatka, rodzaj spódnicy na fiszbinach.
Konsystencja, miejsce postoju wojska, kwatera.
Konszafty (niem.), konszachty, tajemne porozumienie.
Kontempt, hańba, wzgarda.
Kontenta (łac.), 1) zawartość, treść; 2) kontentacja, zadowolenie.
Konterfet (fr. a. włos.),
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0153
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.