Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0145

Kiryśniczek, dukat, czerwony złoty.

Kiryśnik, jeździec ciężko uzbrojony, husarz.

Kis, 1) coś kwaśnego; 2) wrzód.

Kisać, 1) kisnąć; 2) kisić, kwasić.

Kisały, kisiały, kisły, kwaśny, kwaszony, skwaśniały.

Kisasani (węg.), panna.

Kiszka, mleko zsiadłe.

Kiś, jakiś.

Kiścień (tatar.), broń tatarska, kawał ołowiu a. kość, uwiązana na rzemieniu przy toporzysku.

Kiślak, człowiek słabowity, cherlak.

Kiślica, coś kwaśnego.

Kitlik, stanik kobiecy.

Kiwior, wysoka czapka, turban; zawój turecki.

Klamer, klamra.

Klamrować-zaklamrować, zagadnąć w ten sposób, żeby zagadnięty nie wiedział co odpowiedzieć,

Klangor, głos żórawia.

Klar (łac. clarus), 1) jasność, przezroczystość; 2) pogoda; w klar, jasno, jawnie, otwarcie.

Klaret, 1) trunek klarowny; 2) wino przyprawione korzeniami.

Klasztorski, klasztorny.

Klater (z niem. Klafter), sążeń.

Klatry, gałgany, pakuły.

Klauzula, warunek, zastrzeżenie.

Klawa (łac. clava), maczuga, buława.

Klawicymbał, dawny instrument muzyczny w rodzaju fortepianu.

Klawierz, klabierz, fortepjan.

Klawisty, czysty.

Klawt, p. Klater.

Klawy, dobry, piękny, bogaty, dzielny, wyborny.

Kląskać, klaskać językiem jedząc, mlaskać; K. na co, sarkać, szemrać.

Klątewnik, ten, co wyklina.

Klątwa, zaklęcie.

Klecha, nauczyciel wiejski, bakałarz; partacz, niezdara.

Klecić, płodzić.

Kleć, 1) buda, klitka; 2) skrzynia, paka; 3) licha robota, partanina; 4) bzdurstwa, koszałki opałki; rojenia.