Kieśkolwiek, kiedykolwiek.
Kietka, kiecka; p. Kieca.
Kihaja (tur.), marszałek dworu, murgrabia.
Kijań, pałka, maczuga, młot.
Kijec, kijania, rodzaj broni, buława żelazna z krótką rękojeścią.
Kijować, bić kijem.
Kijownica, wielka świeca kościelna.
Kila (celown. kilom, narzędn.: kilą), kilka.
Kiladziesiąt, kilkadziesiąt.
Kilakroć, kilka razy.
Kilanaście, kilkanaście.
Kilaś, kilka.
Kilekole, ilekolwiek.
Kili, kilki, jak wielki.
Kiliko, kilka.
Kilim, kobierzec domowej roboty, dera, koc.
Kilimka, p. Kielimka.
Kilkadwadzieścia, dwadzieścia kilka.
Kilkadzieście, kilkadziesiąt.
Kilko, jakiś czas.
Kilkornasób, kilkakrotnie.
Kilkory, kilkoraki, różnorodny.
Kiloby, byleby, tylkoby.
Kilonaście, kilkanaście.
Kiłajka, laska, pałka nabijana krzemieniami.
Kima, noc, spanie w nocy.
Kinal, kinał (z hiszp.), 1) walet czerwienny w kartach; 2) p. Kindybał; wielki nos, nochal.
Kinąć (zam. kidnąć), rzucić, smyrgnąć; dać znak skinieniem, skinąć, machnąć; rzucić się.
Kindybał, kinal, gbur, prostak, ordynus; bojaźliwy, tchórz.
Kindiak, dera na konie.
Kinet, rodzaj kamlotu.
Kiniony, kwaśny, kwaszony.
Kinior, chleb razowy.
Kipiel, topiel, toń, woda kotłująca się.
Kir, kier, sukno liche.
Kira, polana w górach otoczona lasem; woda płynąca krętym korytem.
Kirchow, p. Kierchow.
Kirejka, p Kiereja.
Kirówka, spódnica wełniana.
Kirsztrank, p. Kiersztrank.
Kirys, kiryś, kiras (z fr. cuirasse), zbroja na piersi, napierśnik, pancerz.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0144
Ta strona została uwierzytelniona.
