Kancja, pieśń.
Kandor (z łac. candor), czystość, niewinność, prostota obyczajów.
Kandyba, wielki brzuch, człowiek brzuchaty; kobieta rosła a chuda; koń rosły; duża szkapa niezgrabna.
Kandys, kandyt, kandyz, cukier lodowaty, skrystalizowany z cukru trzcinowego.
Kanga, wojna.
Kanienie, kapnięcie (łzy).
Kankol, kąkol.
Kankry (z łac. cancer, rak), wrzody, owrzodzenia.
Kanownik, kanonik.
Kanpust, p. Kampust.
Kantak, 1) belka kanciasta; 2) pazur.
Kantarzej, urzędnik wojskowy na Zaporożu, dozorujący wpływ podatków, oraz miary i wagi.
Kantyk, pieśń, hymn.
Kany, dokąd, kędy, którędy, gdzieś.
Kapalin, rodzaj szyszaka.
Kapia, kapka, kropelka.
Kapica (łac.), habit mniszy, kaptur.
Kapij, kapik, kapturek, dawny ubiór kobiecy na głowę.
Kapitanarmus, żołnierz mający nadzór nad bronią i nabojami.
Kapitulum, kapituła, kapituł, rozdział z Pisma św.
Kapkan, haki przy przynęcie na wilki i lisy.
Kapla, p. Kapia.
Kaplerz, kapljerz, 1) szkaplerz; 2) część zbroi około szyi.
Kapła, kaplica; kapelanja.
Kapłanica, kapłanicha, kapłanka.
Kapłanik, kapłannik, kapłaniczek, kleryk.
Kapłon, kapłun, zupa wodzianka, gramatka.
Kaprawy, cierpiący na kaprawość czyli łzotok.
Kapsarz, rzemieślnik wyrabiający kapsy (kabzy) czyli woreczki; noszący za kim kapsę.
Kapszczyzna, czopowe, dawny podatek za prawo pędzenia wódki albo piwa.
Kaptan, kaftan.
Kapturać, kapturzyć, wkładać na kogo kaptur.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0138
Ta strona została uwierzytelniona.
