Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0088

przeciw prawu, wybryk.

Egzorta (łac. exhortatio, napomnienie), przemowa religijna, zwłaszcza mowa pogrzebowa.

Egzul, egzulant (łac.), wygnaniec, banita.

Egzulka, wygnanka.

Ejnał, p. Hejnał (już po ejnale, już po hejnale: już po harapie, już po wszystkim).

Ekscytarz, co wzbudza, budzi, pobudza, budziciel, pobudziciel.

Ekspugnacja (łac.), zdobywanie

Ekspurgacja (ł.), oczyszczenie z zarzutu, usprawiedliwienie.

Ekstenuacja (łac.), 1) przedłużenie; 2) dzierżawa dóbr królewskich jako zapewnienie długu.

Ekstorsja (łac.), wymuszanie.

Ekswinkulacja (ł.), uchylenie się, uwolnienie się.

Ekswiscerować (łac)., wycieńczać, wyczerpywać, zniszczyć, zrujnować.

Ekswota, wota, przedmioty ofiarowane do kościoła na mocy ślubu.

Ekwitacja (łac.), jazda konna.

Elear, p. Eljer.

Elefant (z grec.), słoń.

Elektuarjum, elektwarz, elekwarz (z greck.), lekarstwo złożone, gęste.

Elemozyna, elimozna (gr.), jałmużna.

Elemozynarz, jałmużnik.

Eljer, elear, heljer, haljer, żołnierz idący do bitwy przed resztą wojska, dla dania zaczepki nieprzyjaciołom, harcownik.

Empirejski, rajski, niebiański, b. rozkoszny.

Eneada (grec.), dziewiątka.

Enkawstw (z greck.), inkaust, atrament.

Ergocista, uparcie dysputujący.

Erogować (łac.), wyprosić co u kogo.

Erszt (z niem. erster — pierwszy), herszt, wódz bandy rozbójniczej.

Esklander, esklandra (fr.), zgorszenie, skandal.

Eskwibelka, strzelba myśliwska.

Estampa (franc.), rycina, miedzioryt.