ten, co doprowadza coś do doskonałości.
Doskonalstwo, doskonałość.
Doskonały, mający lata, przepisane przez prawo.
Doskończyciel, p. Doskonalacz.
Doskórzyć, dokuczyć, dopiec.
Doskuczyć, doskrzeć, do skwarzyć, doskwierzyć, dokuczyć, dopiec, uprzykrzyć się.
Dostały, dojrzały.
Dostarczność, dostatek, zasób.
Dostatczać, dostarczać.
Dostatczek, dostatek.
Dostawca, ten, co dostał.
Dostawić, wystawić, narazić.
Dostępić, dostąpić.
Dostojeć, dostać, (dostoję).
Dostojeńszy, dostojniejszy.
Dostruchan, p. Roztruchan.
Dosuć, dosypać, dolać.
Dosuży, dzielny, zdolny.
Dosyćczynić, zadośćuczynić komu, zadowolić kogo.
Dosyćuczynność, zadośćuczynienie.
Dosypować, dosypywać.
Dosytek, sytość.
Doszłość, dojrzałość.
Doszto, doszło (do tego).
Dości, dość, dosyć.
Dościp, dowcip.
Dość, dojść.
Dośćczynić, zadośćczynić.
Doślepić, całkiem oślepić.
Dośmiardać, dośmiardnąć, dośmierdnąć, zacuchnąć się do reszty.
Dośmiewać, ostatecznie się ośmielać, śmieć.
Dośpiać, dospiać, dojrzeć, stać się dojrzałym, zdążyć, nadążyć; d. komu dopiec; dośpiewać łuk, naciągać; chwycić.
Dośpiały, dośpieły, dojrzały, wystały.
Dośpiech, stawienie się na czas.
Dośpiel, lekko uzbrojony.
Dośpieszyć, zdążyć.
Dośrzedni, dośrodkowy.
Doświaczczenie, doświadczenie.
Doświadczeniec, empiryk, opierający się wyłącznie na doświadczeniu.
Doświadczeństwo, empiryzm, posługiwanie ś. wyłącz. doświadczeniem.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0076
Ta strona została uwierzytelniona.
