Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0040

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Białka, 1) białogłowa, kobieta; 2) bułka, placek z białej mąki.

Białokurowaty, jasnowłosy, blondyn.

Bicze, bicz.

Biczyć za czym, pędzić, gnać, sunąć.

Bida, bidka, właściwie biga (z łac.), wózek na dwuch kołach.

Biednik, biedak.

Biedrzny, biodrowy.

Biegać czego, ubiegać się o co.

Bieganie, biegączka, biegunka.

Biegus, biegacz, biegun; lm. biegusy, ciągłe bieganie.

Bielawa, 1) bielarnia, miejsce, gdzie bielą płótno; 2) pastwisko, łąka błotna.

Bielica, bylica (ziele).

Bieliczkować, farbować bieliczką, bielić twarz, blanszować.

Bielizna, skórka wiewiórcza.

Bierczak, księga, kontrola do zapisywania danin, opłat od włościan.

Bierczy, chwytny (chart).

Bieret (śr. łac.), biret, czapka rogata bez daszka, używana przez duchownych i uczonych.

Bierka, 1) gra w warcaby albo szachy; 2) gałka wyborcza; 3) dola, los.

Biermuszka (niem.), polewka piwna.

Biernia, birnia, pobór, dań, danina, podatek.

Bierzmo, bierzmno, birzwno, birzmo, bierwiono, belka, tram.

Bierzwnować, bierzmować.

Biesaga (łac.), częściej w l. m. biesagi, sakwy, wór, mieszek do przewieszenia na piersi i na plecy, torby skórzane z obu stron siodła.

Biesiada, rozmowa, pogadanka.

Biesiadny, rozmowny, towarzyski.

Biesiednik, biesiadnik.

Bieżączka, biegunka.

Bikować, rąbać, rozbijać biką czyli motyką.

Bimbasza, dowódca tysiąca żołnierzy w Turcji.

Binda (niem.), przepaska, taśma.