Abychmy, abychom, abyśmy.
Abychowa, abychwa, abyśmy dwaj (dwie, dwoje).
Acan, p. Waćpan.
Acani, p. Waćpani
Acanka, acanna, p. Waćpanna[1].
Acaństwo, p. Waćpaństwo[2].
Achańcza (z węg. akancsa), motłoch.
Acindziej, p. Waćpan.
Acz, aczci, 1) chociaż, aczkolwiek, lubo; 2) czyliż.
Acze, ponieważ, bo.
Aczkoli, aczkole, acz kakole, aczkolwie, aczy, acz, aczkolwiek, choć, jakkolwiek.
Aczli, jeśli.
Aczy, może kto wie, czy nie, azali nie.
Ać, niech, niechże.
Adept, alchemik, człowiek robiący złoto.
Adjustunek, strój, ubiór.
Adra (z niem. Ader), inkrustacja z forniru albo metalu; żyły jaśniejsze albo ciemniejsze na kamieniu albo drzewie.
Adrować, inkrustować wyroby stolarskie drzewem albo metalem.
Adziam, Persja.
Adziamski (z tur.), perski.
Aerya, wolne, świeże powietrze.
Afteleder (z niem. Afterleder), łata przy butach z cholewami.
Agażant, angażant, (z fr. engageante), długa mankietka kobieca; dawniej strój kobiecy na głowę.
Agiendka, notatnik, notesik.
Agnus, wizerunek baranka (bożego); część mszy
Agnusek, agnuszek, baranek wielkanocny.
Ajer, agier, tatarak, szuwar, kalmus.
Ajerówka, wódka ajerowa, kalmusówka.
Ajusterunek, umundurowanie.
Akces (łac.), 1) przystąpienie do czego; 2) przystęp, który kto ma do kogo.
Akcja, w znacz. 1) powództwo, proces; 2) stronnictwo.
Akcydensa (łac.), dochody, łapówki.
Akomodować się komu, dogadzać komu, stoso-
- ↑
Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje. Zobacz hasło Wasanna w M. Arcta Słowniku ilustrowanym języka polskiego.
- ↑ Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje. Zobacz hasło Acan w tym słowniku lub w Słowniku etymologicznym języka polskiego.
