Impudencja ł. bezczelność, bezwstyd.
Impuls ł. zachęta, bodziec, pochop, popęd, wprawienie w ruch.
Impulsywność ł. niezdolność oparcia się chwilowym popędom.
Imputacja ł. obwinianie, posądzenie.
Imputować ł. przypisywać co komu, posądzać o co, poczytywać.
Imunitacja ł. uwolnienie od czegoś, od podatków, od obowiązków.
In abstracto ł. uważane samo przez się; odrębnie.
In actu ł. w rzeczywistości, w działaniu.
In aeternum ł. na wieki.
In anima vili ł. ob. Experimentum in anima vili.
In articulo mortis ł. w ostatnim niebezpieczeństwie, wobec blizkiej śmierci.
Inauguracja ł. uroczyste otwarcie, rozpoczęcie, uroczyste wprowadzenie na urząd, uroczyste zdanie do użytku (gmachu, zakładu).
Inauguracyjna mowa, uroczyste zagajenie; rozprawa inauguracyjna, rozprawa napisana dla otrzymania stopnia akademickiego.
In blanco w. blankiet wekslowy nie wypełniony, opatrzony tylko podpisem.
In brevi ł. w krótkości.
In casso w. p. Inkaso.
In cauda venenum ł. w ogonie trucizna: na końcu zarzut zgryźliwości (w mowie, artykule).
Incest ł. kazirodztwo.
Incl. skr. Inclusive.
Inclusive ł. włącznie.
Incognito w. pod innem nazwiskiem, nie chcąc być poznanym.
In concreto ł. w istocie, w samej rzeczy, w danym wypadku.
In contumaciam ł. zaoczne skazanie z powodu niestawiennictwa przed sądem na wezwanie.
In corpore ł. wszyscy razem, całem gronem, w pełnym składzie.
In corpore sano, mens sana ł. p. Mens sana.
Incorrect ł. nie w porządku.
Incredibile dictu ł. nie do uwierzenia.
In crudo ł. w stanie surowym.
Incydent ł. wypadek zaszły wśród lub obok głównego; uboczna okoliczność.
Incydentalna skarga ł. w której strona pozwana wytacza pozywającej nawzajem sprawę.
Incyzja ł. chirurgiczne nacięcie ciała.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/164
Ta strona została uwierzytelniona.
ImpInc
156
