Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/163

 ImpImp 

155

---

Impet ł. pęd, siła, zapęd, uniesienie, gwałtowny rzut.

Impetuoso wł. w muz. z zapędem, ogniście, burzliwie.

Impetyk ł. człowiek porywczy, unoszący się, gwałtowny.

Implicite ł. domyślnie, z natury rzeczy, rozumie się.

Implikacja ł. wplątanie kogo w co, wciągnięcie.

Imponderabilia ł. ciała nieważkie (do jakich zaliczano w dawniejszych pojęciach światło, magnetyzm, elektryczność i t. p.).

Imponować ł. wzbudzać poszanowanie, podziw lub obawę; chcieć przewodzić nad kim.

Import i Importacja ł. przywóz towarów z zagranicy.

Importować ł. wprowadzać do kraju towary z zagranicy.

Impost ł. wyskakujący gzyms filaru, na którym opiera się dolne zakończenie sklepienia lub arkady.

Impotencja ł. niemoc męska.

Impotens ł. niezdolny, niedołężny.

Impozycja ł. położenie rąk na kogo w celu błogosławieństwa; nałożenie podatków, dumne obejście się; narzucanie swej woli.

Impregnacja f. nasycenie ciała stałego cieczą, roztworami.

Imprekacja ł. przekleństwo, złorzeczenie.

Impresario w. przedsiębiorca przedstawień teatralnych i koncertowych.

Impresja ł. wrażenie, nacisk, wywarcie wpływu.

Impresjonizm ł. kierunek w malarstwie i poezji, uganiający się za wszystkim, co wywiera silne wrażenie; kierunek w malarstwie, kładący nacisk na efekty kolorystyczne, osiągane przez skombinowanie plam barwnych.

Impreza w. zamysł, przedsięwzięcie; przedsiębiorstwo np. teatralne, koncertowe.

imprimatur ł. „wolno drukować;“ pozwolenie cenzury duchownej.

Impromptu f. (ęprątiu) rzecz zrobiona na prędce bez przygotowania, wiersz lub utwór muzyczny zaimprowizowany.

Improviso p. ex improviso.

Improwizacja ł. mowa, poezja, wypowiedziana bez przygotowania, z natchnienia; takiż utwór muzyczny.

Improwizator ł. mówiący, śpiewający lub grający bez przygotowania, z natchnienia.