Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/071

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
DekDek
63

Dekagram f. miara wagi równa dziesięcin gramom.

Dekalitr f. miara objętości równa dziesięciu litrom.

Dekalkomanja f. przenoszenie odpowiednio przygotowanych rysunków kolorowanych z papieru na inny przedmiot za pomocą zwilżenia i naciśnięcia.

Dekalkować f. przenieść gotowy rysunek na kamień, miedź, drzewo etc. w celu reprodukowania go na papierze.

Dekalog g. dziesięcioro Bożego przykazania.

Dekametr f. miara długości równa dziesięciu metrom.

Dekanat ł. okrąg, złożony z kilku parafji, podlegających zarządowi dziekana.

Dekapitacja ł. ścięcie głowy.

Dekatyzować, zwilżyć materjał przed użyciem, aby się potem nie kurczył, zstępować materjał.

Deklamacja ł. sposób wyrazistego mówienia lub czytania, z oddaniem dobitnie myśli i uczucia; przemówienie oratorskie i teatralne; czcze rozprawianie.

Deklaracja ł. oświadczenie, oznajmienie; publiczne zeznanie; wykaz, opis towarów i ich wartości, danych do oclenia.

Deklinacja ł. uchylenie się, zboczenie igły magnesowe; w gram. odmiana rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników przez przypadki, liczby i rodzaje; przypadkowanie.

Dekokt ł. odwar, wyciąg z ziół lub innych substancji (napój leczniczy).

Dekolte ob. Decolleté.

Dekoltować się f. wygorsować się.

Dekompozycja f. rozkład.

Dekoncertować f. zmieszać kogo lub siebie, sprawić nagłe zakłopotanie, rozczarowanie; zawstydzić.

Dekontenans f. utrata pewności siebie, zaambarasowanie, chwilowe zmieszanie.

Dekoracja ł. ozdoba artystyczna budowli, placu, przedmiotu, upiększenie; malowana osłona płócienna, stanowiąca przybranie sceny teatralnej; odznaka honorowa, order.

Dekorator ł. artysta, zajmujący się wykonaniem dekoracji teatralnych.

Dekorować ł. upiększać, ozdabiać; nadać order.

Dekret ł. rozporządzenie władzy, wyrok.

Dekstroza ł. cukier gronowy.

Dekstryna ł. materja kleista, wyciąg z mączki.