Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/070

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
DefDek
62

Defiguracja ł. zmiana kształtu, zepsucie kształtu, zeszpecenie.

Defilada f. przemarsz wojsk w szyku paradnym wobec dostojnika.

Definicja ł. wyczerpujące, zwięzłe określenie pojęcia, orzeczenie.

Definitor ł. pomocnik prowincjała; zastępca nieobecnego dziekana.

Definitywnie ł. ostatecznie, rozstrzygająco, stanowczo.

Defloracja ł. pozbawienie panieństwa, zhańbienie dziewicy.

Defraudacja ł. sprzeniewierzenie, oszustwo, przemytnictwo.

Defraudant ł. dopuszczający się sprzeniewierzenia, kontrabandzista, przemytnik.

Degieneracja ł. wyrodzenie się, zwyrodnienie.

Degradacja ł. obniżenie w stopniu i godności; przeniesienie kogoś ze stanowiska wyższego na niższe, pozbawienie stopnia, szlachectwa, praw stanu; upodlenie, znikczemnienie.

De gustibus non est disputandum ł. o gusta nie można się spierać.

Degustować ł. obrzydzić.

Deifikacja ł. ubóstwienie, oddawanie czci boskiej ludziom, zwierzętom, lub przedmiotom martwym.

Dei gratia (gracja) ł. z Bożej łaski.

Deintegracja ł. utrata drobnych cząstek z całości.

Deizm ł. wiara w jednego Boga, oparta na podstawie rozumu, a odrzucająca objawienie.

Déjeuner à la fourchette f. (deżöne a la furszet) drugie śniadanie, z potrawami mięsnemi.

Déjeuner dinatoire f. (deżöne dinatuar) wystawne śniadanie (zamiast obiadu).

De jure ł. z mocy prawa, prawnie.

Deka g. dziesięć.

Deka n. przykrycie; Deka piersiowa, kość piersiowa, mostek.

Dekada g. dziesiątek, okres czasu dziesięciu miesięcy, tygodni lub dni.

Dekadencja ł. przen. upadanie (sztuki).

Dekadent f. poeta lub artysta hołdujący dekadentyzmowi.

Dekadentyzm f. kierunek w twórczości artystycznej i literackiej, uwydatniający objawy rozkładu cywilizacyjnego; kierunek, lubujący się w dziwactwach chorobliwie poszukujący nowych wrażeń.