Strona:M.Leblanc - Wydrążona igła.djvu/95

w krypcie. Arsen Lupin zdrów, silny i szczęśliwy, i zdecydowany korzystać jak najwięcej ze swej niezależności.
 Śmiałem się również.
 — Poznaję dobrze, że to pan, i weselszy, niż podczas naszego ostatniego spotkania się w zeszłym roku... winszuję.
 — Lecz w jaki sposób dostałeś się pan tutaj? — spytałem.
 — Mój Boże, wszedłem tak, jak każdy śmiertelnik — drzwiami. Nie spotkawsźy na wstępie nikogo, przeszedłem przez salon i pokój balkonowy i jestem.
 — Dobrze. Ależ skąd wziąłeś pan klucz?
 — Pan wiesz przecie, że dla mnie drzwi nie istnieją. Potrzebowałem pańskiego pomieszkania, więc wszedłem.
 — Do usług. Czy mam odejść?
 — Cóż znowu. Nie będziesz nam pan przeszkadzał. Mogę panu nawet zaręczyć, że to będzie interesujący wieczór.
 — Spodziewasz się pan kogo?
 — Tak, oznaczyłem rendez-vous na dziesiątą godzinę.
 Spojrzał na zegarek.
 — Już dziesiąta. Jeżeli telegram na czas doszedł, osoba ta nie spóźni się.
 Jednocześnie rozległ się dzwonek w przedpokoju.
 — Nie mówiłem panu? Nie, nie fatyguj się pan... sam pójdę.
 Z kim, do dyabła, mógł się tutaj umówić, i jakaż będzie ta scena, która się ma za chwilę