Strona:Lutnia. Piosennik polski. Zbiór trzeci.djvu/357

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
337
WIERSZ
(drukowany w czasie stanu oblężenia w Warszawie 1861. r.)

Niechaj głoszą dzieje,
Męstwo Rosyanów
Niech się szczęście zleje
Na moskiewskich Panów —
Niech się w górę wznosi
Mikołaja sława,
Niechaj każdy głosi
Petersburskie prawa —

Dzielność polskiej broni
Niechaj zginie w toni —
Na Polski wskrzeszenie
Niech spadnie zniszczenie!
Rząd polski, korona
Niechaj wkrótce skona;
Walki dotąd znane
Niech będą wyśmiane!


(Dla zrozumienia prawdziwej treści należy czytać wiersz
1 i 9, 2 i 10, 3 i 13 — i t. d.)