Ta strona została uwierzytelniona.
9
DO KRÓLOWEJ KORONY POLSKIEJ.
(Westchnienie.)
Królowo Polskiej Korony,
W żałobnych szatach, ze łzami,
Błaga Cię naród strapiony:
Wstaw się do Boga za nami
Królowo Polskiej Korony!
Sto lat już w hańbie dobija,
Jak Wolnej Pani śsie łono
Potrójna niewoli żmija —
Jak nam swobodę skradziono
Sto lat już w hańbie dobija!
Krwi i łez rzeki już całe,
Głębsze od Niemna i Wisły;
— Niech będą Bogu na chwałę! —
Z ran i z ócz polskich wytrysły
Krwi i łez rzeki już całe!
Siedemkroć siedem boleści,
A każda jak nóż zatruty
Co ze swą raną się pieści,
