Strona:Lucy Maud Montgomery - Rilla ze Złotego Brzegu.djvu/256

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

„Mama siedziała przez chwilę w milczeniu. Potem usiadła na krawędzi mego łóżka i chwyciła mnie w ramiona.
„ — Nie płacz, Rillo ma Rillo. Nie powinnaś czynić sobie żadnych wyrzutów, ze względu na Freda. Jeżeli syn Ewy West prosił cię o zachowanie wierności, sądzę, że możesz się uważać za jego narzeczoną. Ale, dziecko i ja cię straciłam, wojna zbyt szybko uczyniła z ciebie kobietę.
„Nigdy nie będę zbyt dorosłą, aby nie czuć się dobrze w objęciach mamy. Mimo wszystko jednak serce bolało mnie bardzo, gdy w dwa dni potem ujrzałam Freda w szeregach.
„Cieszę się jednak ogromnie, że mama twierdzi, iż jestem zaręczona z Krzysiem“.

ROZDZIAŁ XXI.
WTOREK PRZECZUWA.

— Dzisiaj mija dwa lata od owej zabawy w Latarni Morskiej, kiedy Janek Elliott przyniósł nam wiadomości o wojnie. Pamięta pani, panno Oliver?
Kuzynka Zofja odpowiedziała zamiast panny Gertrudy:
— Ach, rzeczywiście, Rillo. Dobrze pamiętam ten wieczór i ciebie, jak przyszłaś do kuchni, aby się pokazać w swej balowej toalecie. Czyż nie ostrzegałam cię, że nie wiemy, co nas czeka? Mało się wówczas zastanawiałaś nad przyszłością.