Strona:Lucjan Siemieński-Portrety literackie tom 2.djvu/224

rachuba! Jeżeli można bez ofiar, tém lepiéj; u nas w Poznańskiém niepodobna było. Piątą część majątków wszyscy stracili; lecz ją wkrótce lepszym porządkiem i oszczędnością i dokładniejszą gospodarką odzyszczą. Starajcie się, aby wilk był syty i koza cała. Mnie tylko o to idzie, aby uczucie sprawiedliwości było pobudką, a nie rachuba zimna, ani duma łaski, ani podłość trwogi obecnéj. Mówisz, że radzić się mnie zamyślasz. Źlebyś bardzo trafił, bo ja nie znam historyczności tego aktu w Księstwie; rzecz już oddawna gotową zastałem, dopełniłem ją tylko szerzéj i zgodniéj z życzeniami gminy. O taksach więc, ustawach, nic nie wiem; bo już mi to po skończonéj rzeczy niepotrzebne. Z powyższéj rozmowy, jak łatwo zrozumiesz, nie mógłem być kontent. Rachuba angielska — kiedy u nas na co innego, na położenie i historyę patrzećby należało.“
 W kilka miesięcy późniéj, kiedy projektowane reformy włościańskie w Królestwie skończyły się prawie na niczém, tak pisał:
 ...„Tyle przykładów dobrych, groźnych dokoła — a nic nie pomogą. Za cóż Bóg ma błogosławić?! Serce moje radowało się u was przy