niedostateczność i nicość, i odczuwanie braku i pustki i stąd nudy wydają mi się najwybitniejszym znakiem wielkości i szlachetności natury ludzkiej. Toteż nuda jest mało znana ludziom bez wartości i bardzo mało, lub wcale nie, stworzeniom innym.
Ze sławnego listu Cycerona do Lucejusza, w którym nakłania go do napisania dziejów sprzysiężenia Katyliny, i z innego listu mniej rozpowszechnionego a niemniej ciekawego, w którym imperator Verus prosi Frontona, swego mistrza (co też się stało) o napisanie dziejów wojny z Partami, kierowanej przez tego Verusa, z owych listów bardzo podobnych do tych, które dziś pisuje się do dziennikarzy, z tą różnicą, że nowocześni domagają się artykułów dziennikarskich, a owi, jako starożytni, żądali książek, można wywnioskować w pewnej małej części, jak wiarygodne są dzieła historyczne, nawet kiedy pisali je ludzie współcześni i cieszący się wielkiem zaufaniem swojego czasu.
Przeważna część tych błędów, nazywających się dzieciństwami, w które popadają młodzieńcy życiowo niedoświadczeni, i ci, którzy, młodzi lub starzy, są skazani przez naturę na to, żeby być i wydawać się więcej dziećmi, niż zwykle są ludzie, nie polega, skoro się je dokładnie rozważy,
