Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1926).djvu/54

 — Może się pan przekonać. Zamknięte są na klucz i zaryglowane. Oba zaś klucze wraz z kluczem od furtki ogrodowej są przy mnie.
 Fauville położył na stole pęk kluczy i portfel oraz zegarek, który poprzednio nakręcił.
 Perenna wziął klucze i otworzył drzwi. Trzy schodki prowadziły do ogrodu. Obszedł go więc wokoło i poprzez bluszcz, okrywający sztachety, zauważył dwóch policjantów, przechadzających się po bulwarze. Sprawdził jeszcze zamek furtki, poczem wrócił do pokoju, mówiąc:
 — Wszystko w porządku. Może pan spać spokojnie. Do jutra więc...
 Pomiędzy gabinetem p. Fauville a korytarzem znajdowały się podwójne drzwi, z których wewnętrzne były obite materacami. Z drugiej strony korytarz był oddzielony od przedpokoju ciężką kotarą.
 — Możesz spać — rzekł Perenna do Mazeroux — ja będę czuwać.
 — Ależ pan chyba nie przypuszcza, żeby ja kiś napad był możliwy?
 — Prawdopodobnie nie, dzięki przedsięwziętym ostrożnościom. Nie trzeba jednak zapominać o przestrogach Verota.
 — Niechże mnie pan obudzi, jak będzie moja kolej czuwania.
 — Nieruchomi siedzieli jeden obok drugiego, zamieniając jeszcze słów parę od czasu do czasu. Poczem Mazeroux zasnął. Don Luis siedział cicho, nasłuchując. Willa cała zdawała się być pogrążoną we śnie. W oddali słychać było przejeżdżające samochody lub dorożki. Słychać było też ostatnie pociągi na linji Auteuil.