Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/219

 Pan Feliks Davey, młody człowiek, elegancki, ubrany według ostatniej mody, z laską w ręku, której waga świadczyła o silnych mięśniach jej właściciela, pan Feliks Davey wyszedł teraz spokojnie i siadł na ławce w alei poprzecznej, która przecina aleję Bois de Boulogne, naprzeciw ulicy Pergolese. Obok niego kobieta o wyglądzie drobno-mieszczanki czytała gazetę, podczas gdy małe dziecko bawiło się w pobliżu, grzebiąc łopatką w kupie piasku.
 Po chwili Feliks Davey rzekł do kobiety, nie zwracając głowy:
 — Ganimard?
 — Wyszedł o dziewiątej rano.
 — Dokąd?
 — Do Prefektury policyi.
 — Sam?
 — Sam.
 — Nie było depeszy w nocy?
 — Żadnej.
 — Zawsze mają zaufanie do pani?
 — Zawsze. Oddaję pani Ganimard drobne posługi a ona opowiada mi wszystko, co jej mąż robi... Spędziliśmy ranek razem.